Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Να εμψυχώσουμε λίγο και τους καθηγητές που διορθώνουν....



Τώρα που περατώθηκαν οι Πανελλαδικές για τα βασικά μαθήματα θέλω να πω δυο λόγια για τους συναδέλφους που βαθμολογούν.
Δουλεύουμε για δύο περίπου ευρώ το κάθε γραπτό μεικτά. Δηλαδή 50 ευρώ το κάθε πακέτο γραπτών. Εγώ διορθώνω Νεοελληνική Γλώσσα και χρειάζομαι 7,5 έως 8 ώρες για κάθε πακέτο. Το ίδιο περίπου και οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Τα σημειώνω αυτά, για να αναδείξω όσα ακολουθούν.
Σήμερα καταμεσήμερο διόρθωνα καθισμένος στην έδρα μιας αίθουσας του Βαθμολογικού. Κάποια στιγμή σήκωσα τα μάτια και είδα 15 συναδέλφους να είναι σκυμμένοι στα γραπτά των μαθητών και να μην ακούγεται κιχ. Γύρισα το βλέμμα γύρω γύρω και παρατήρησα έναν έναν τους συναδέλφους, τον Σ., την Α., την Ντ., την Ε. και σκέφτηκα πως ίσως είναι η βαθμολόγηση και οι πανελλήνιες εξετάσεις ο τελευταίος θεσμός που επιβιώνει στην Ελλάδα.
Και θέλω να διαβεβαιώσω τα παιδιά που έδωσαν εξετάσεις πως τα γραπτά τους βαθμολογούνται τουλάχιστον σε εμάς με απόλυτη σοβαρότητα, προσοχή και ευθύνη.
Θέλω επίσης να εκφράσω την περηφάνια μου για τους συναδέλφους που έρχονται να διορθώσουν και βεβαίως την ντροπή μου για τους ανεύθυνους "συναδέλφους" που διαρκώς δηλώνουν απόντες από τα καθήκοντά τους.
Για τους τελευταίους έχει καταργηθεί η αξιολόγηση. Για να επιβιώνουν και να επιβαίνουν πάνω στο καματερό που είναι η δημόσια εκπαίδευση, δηλαδή εμείς. Πάντα έτσι, κύριοι συνδικαλιστές!

5 σχόλια:


Νίκος είπε...
Εσείς διορθώνετε υπεύθυνα οι άλλοι όμως?
Θερσίτης είπε...
Μη φοβάσαι, Νίκο. Υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες και για τους επιπόλαιους. Από έναν επιπόλαιο το μόνο που μπορείς να πάθεις είναι να ...ευνοηθείς. Δεν σε πειράζει, έτσι;
Διονύσης Μάνεσης είπε...
Θερσίτη, Πηγαίνοντας κι εγώ στο βαθμολογικό χρόνια, από πέρυσι είχα την ίδια ανάγκη με σένα, αλλά δεν της έδωσα διέξοδο: ( τουλάχιστον) μιαν ανάρτηση για τους συναδέλφους μου: Που κι εμένα με συγκινεί η προσοχή τους, το "βασάνισμα" του κάθε γραπτού, οι συνεχείς άτυπες διαβουλεύσεις μεταξύ μας ( "διάβασε αυτό, συνάδελφε", "τι θα έβαζες εδώ, εσύ;" κοκ), η έγνοια να μην αδικήσουν κάποιο γραπτό, δηλαδή κάποιο παιδί... Μας παρατηρώ να μεγαλώνουμε - μια και μας παρατηρώ μια φορά το χρόνο εδώ και πάνω από 15 χρόνια και κάθε χρόνο η ίδια διαπίστωση: είναι πολλοί οι υπεύθυνοι, οι ευσυνείδητοι, οι εργατικοί. Το ξέρεις, δε με νοιάζει να ευλογώ τα γένια μας. Είναι η αλήθεια που βλέπω. Και όλοι, βέβαια, υπηρετώντας ένα σύστημα αξιολόγησης/βαθμολόγησης ( αναφέρομαι στην έκθεση και τη λογοτεχνία) που έχει τόσα αδύνατα σημεία και τόσες φορές μας αφήνει απροστάτευτους και μας εκθέτει. Καλή δύναμη.
Θερσίτης είπε...
Καλή δύναμη και σε εσάς, Διονύση! Ξέρω πως εμείς στην Ανατολική Αττική δεν είμαστε η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Γι'αυτό ίσως και κάποιοι ελάχιστοι ακατονόμαστοι δεν μας κάνουν την τιμή να κάθονται μαζί μας και να βασανίζονται βασανίζοντας ένα γραπτό.
Νίκος είπε...
Να ευνοηθώ όχι δεν με πειράζει,μην με τσεουρώσει φοβάμαι!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου