Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Αθλητισμός και παιδεία

《 Άθλος η σημερινή άθληση
     



Ο αθλητισμός αποτελούσε ανέκαθεν μια ευχάριστη απασχόληση για μικρούς καί μεγάλους καθώς αφενόςσυμβάλλει στην ευεξία και την καλή υγεία του ανθρώπου και αφετέρου τον βοηθά να ξεφεύγει από τα προβλήματα τηςκαθημερινότητας.Η ενασχόληση λοιπόν με το συγκεκριμένο αποτελεί αναγκαίο αγαθό είτε για κάποιον που λαμβάνει μέρος στα αθλητικά δρώμενα, είτε για κάποιον που τα παρακολουθεί. Ποιος είναι ο λόγος επομένως που οι συντοπίτες του νησιού παραμελούν το συγκεκριμένο είδος γνήσιας ψυχαγωγίας τα τελευταία χρόνια; Δυστυχώς η απάντηση κρίνεται από πλήθος παραγόντων που ευθύνονται για τη συγκεκριμένη κατάσταση όπως οικονομικοί αλλά και ψυχολογικοί. 
      Είναι ηλίου φαεινότερον ότι σε μια περίοδο τέτοιας ύφεσης είναι αδύνατο να μην υπάρχουν οικονομικά ζητήματα λόγω των οποίων οι νέοι δεν ασχολούνται πλέον με τον αθλητισμό. Πρωτίστως, παρότι η απαραίτητη συνεισφορά των νέων σε μορφή χρημάτων για τη συμμετοχή τους σε κάποιο γυμναστήριο δεν είναι απαιτητική, υπάρχουν πολλές οικογένειες που αδυνατούν να προσφέρουν στους νέους τη δυνατότητα συμμετοχής σε τέτοιου είδους αθλοπαιδείες. Δεν δύναται να παραλειφθεί το γεγονός ότι στους οικονομικούς παράγοντες συγκαταλεγεται και η ελλιπής κάλυψη του νησιού από παρόμοιες δραστηριότητες σε συνδυασμό με το πρόβλημα της πρόσβασης στα μέρη που υφίστανται. Πιο αναλυτικά, στις επαρχίες και στα μικρότερα χωριά της Κεφαλονιάς δεν πραγματοποιείται κανένα ειδος αθλητικών δρωμενων. Αποτέλεσμα αυτού είναι, τα "τυχερά" παιδιά να μπορούν να πηγαίνουν στο Αργοστόλι για αυτό το σκοπό,τη στιγμή που η πλειονότητα αυτών δεν έχει την ευκαιρία να παίρνει μέρος ή να παρακολουθεί αγώνες που λαμβάνουν χώρα εκεί.
         Εκτός όμως των οικονομικών αιτιών αυτού του φαινομένου, υπάρχει και πληθώρα ψυχολογικών. Ως μαθήτρια στης Τρίτης Λυκείου, της πιο καθοριστικής για τη μετέπειτα ζωή μας χρονιά, γνωρίζω ότι ο φόρτος εργασίας λόγω των εξωσχολικών μαθημάτων είναι βαρύς. Το συγκεκριμένο έχει διπλή ζημία• Αφενός οι νεοι λόγω του απαιτητικού τους προγράμματος δε διαθέτουν χρόνο για να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αφετέρου η πίεση αυτή τους απωθεί από την ενασχόληση με οποιοδήποτε είδος τέτοιας ψυχαγωγίας. Η επιλογή τέλος των νέων για άλλους νόθους τρόπους διασκέδασης, όπως το διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αποτελεί παράγοντα έξαρσης του φαινομένου και στερεί από εκείνους τη δυνατότητα να εκγυμνάσουν το σώμα τους αλλά και να περάσουν δημιουργικότερα τον ελεύθερό τους χρόνο.
          Φυσική απόρροια της συλλογιστικής που αναπτύχθηκε, είναι ότι οι νέοι του νησιού μας απουσιάζουν τα τελευταία χρόνια από τα αθλητικά δρώμενα εξαιτίας πλήθους παραγόντων, τόσο οικονομικών όσο και ψυχολογικών. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να λησμονούν ότι η ενασχόληση με παρόμοιες δραστηριότητες μόνο οφέλη μπορεί να έχει για τους ίδιους, είτε εκείνοι είναι αθλητές, είτε θεατές. 
Της μαθήτριας Ασημάνθης Αναδιώτη

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

Θανατική ποινή

Επαναφορά της τάξης
Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή το ενδεχόμενο της εφαρμογής της θανατικής ποινής από την γειτονική Τουρκία, το θέμα επανέρχεται στο προσκήνιο, προκαλώντας καταιγισμό απόψεων ανάμεσα σε ένθερμους υποστηρικτές και αρνητές. Τι συμβαίνει όμως, όταν πέρα από την θεωρία και τις δήθεν ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα και την αλήθεια, εκεί που η έννοια της δικαιοσύνης και της εκδίκησης εύκολα ταυτίζονται;
Κεντρικό σημείο αναφοράς αποτελεί το γεγονός ότι η θανατική ποινή μπορεί να χαρακτηριστεί ως ακραίο και κατασταλτικό μέτρο, το οποίο δεν ανταποκρίνεται στον πολύπλευρο στόχο των ποινών. Με βάση αυτήν την άποψη, οι ποινές έχουν ως σκοπό το σωφρονισμό του διαπράξαντος αλλά και τον παραδειγματισμό του κοινωνικού συνόλου ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο μίμησης ενός αδικήματος. Επομένως, με την θανατική ποινή αμέσως αναιρείται ο πρώτος στόχος του σωφρονισμού, αφού είναι αδύνατο να γίνεται λόγος για σωφρονισμό σε μελλοθάνατους.
Αναμφισβήτητα, μέσω της θανατικής ποινής, δεν εκπληρώνεται το αίσθημα περί του δικαίου , παρά μόνο επέρχεται μία ικανοποίηση του περίγυρου, αφού ο θύτης τιμωρήθηκε« όπως του άξιζε». Πρόκειται λοιπόν για αίσθημα εκδίκησης και όχι δικαιοσύνης, το οποίο επίσης αναιρεί τους σκοπούς των ποινών. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, όπου οι θύτες γίνονται θύματα και τα θύματα γίνονται θύτες. Συνεπώς , με γνώμονα μία τέτοια άποψη κάθε άνθρωπος που επιβάλλει την ποινή αυτή θα μπορούσε να θανατωθεί και ο ίδιος.
Στον αντίποδα, βρίσκεται η υπεράσπιση του αιτήματος εφαρμογής της θανατικής ποινής, αφού οι παρούσες συνθήκες δείχνουν πως η κοινωνία υποφέρει από φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας τα οποία προσλαμβάνουν τη μορφή κοινωνικής μάστιγας. Καθημερινά γίνεται λόγος για κακόβουλες και βάρβαρες πράξεις, δολοφονίες, βιασμούς και ξυλοδαρμούς μικρών παιδιών , τρομοκρατικές ενέργειες εις βάρος ολόκληρων χωρών με θύματα άμαχο πληθυσμό και οι κυβερνήσεις των χωρών ακόμη διστάζουν να παραδεχτούν την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας τέτοιας ποινής. Η θανατική ποινή αποτελεί αποτελεσματικό μέτρο επαναφοράς της δικαιοσύνης το οποίο δρα κατασταλτικά, ειδικά στις ανίατες καταστάσεις.
Ταυτόχρονα, καμία ποινή δεν εγγυάται το σωφρονισμό του εγκληματία. Η θανατική ποινή είναι ο μόνος τρόπος διασφάλισης και προστασίας της κοινωνίας σε περιπτώσεις που η αρμονία και η συνοχή της απειλούνται. Κάθε εναλλακτικό σωφρονιστικό μέτρο καθίσταται ανεπαρκές και προσωρινό, καθώς είναι αδύνατον δράστες τόσο φρικτών εγκλημάτων να συνειδητοποιήσουν ποτέ τα σφάλματά τους. Ακόμη, με το μακροπρόθεσμο εγκλεισμό του διαπράξαντος στη φυλακή ο κίνδυνος εξακολουθεί να υπάρχει, αφού το ενδεχόμενο να αποδράσει ή ακόμη και να επαναλάβει το έγκλημα εντός της φυλακής δεν αποκλείεται.

Εν κατακλείδι, καθίσταται λογικό ότι η θανατική καταδίκη αποτελεί μέτρο εν μέρει ακραίο, αλλά αναπόφευκτο, εάν ληφθεί υπόψη η διαρκής κατακρεούργηση της δικαιοσύνης που περνά απαρατήρητη λόγω της δικής μας εθελοτυφλίας. Μερικοί ισχυρίζονται, ότι η δικαιοσύνη και η εκδίκηση δεν πρέπει να ταυτίζονται, διότι η πρώτη επιφέρει την αρμονία, ενώ η δεύτερη την ικανοποίηση. Ίσως όμως, αυτή η ταύτιση να είναι τελικά και η πιο δραστική λύση.

Της μαθήτριας Γιαννούλας Νάτση

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Ανθρώπινα Δικαιώματα

                                                 <<Το παιχνίδι με τους ανθρώπους>>
        Στη σημερινή εποχή παρατηρείται ότι οι υπανάπτυκτες χώρες περνούν δύσκολες καταστάσεις λόγω της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σύμφωνα με έρευνες αυτό συμβαίνει στο ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού.Πιο συγκεκριμένα, σε δυσχερείς θέσεις βρίσκονται η Συρία,το Θιβέτ και η Σομαλία,όπου οι άνθρωποι δεν έχουν την ελευθερία τους.Η ελευθερία αλλά  και  γενικότερα τα δικαιώματα ,που έχει ο κάθε άνθρωπος ,είναι τα πιο σημαντικά της ζωής του και τα αποκτά από τη μέρα της γέννησής του.Πλέον,αφού έχουν αναπτυχθεί και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης η ανθρωπότητα παρακολουθεί τις εξελίξεις και τις καταστάσεις που επικρατούν όσο αναφορά στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κωφεύει.Για ποιον λόγο,όμως να μην τηρούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και εφόσον δεν τηρούνται,ποιες είναι οι συνέπειες που μπορεί να επιφέρει αυτό το γεγονός στις ανθρώπινες σχέσεις;
            Η διερεύνηση και η προσέγγιση  της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραπέμπει σ'ένα σύνθετο πλέγμα παραγόντων που ευνοούν την εκδήλωση του  στην εποχή μας.Ειδικότερα, είναι τα οικονομικά συμφέροντα δηλαδή ότι πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους κατώτερους συνανθρώπους,με όποιο τρόπο μπορούν,που γι'αυτούς θα έχει ως αποτέλεσμα να εισπράξουν μεγάλα κέρδη.Οπότε γίνεται φανερό ότι το κυρίαρχο και σημαντικό απ'όλα είναι το χρήμα και όχι η ζωή ενός ανθρώπου.
             Στην επέκταση του προβλήματος συμβάλει επίσης ότι μερικοί άνθρωποι ακολουθούν ορισμένες πεποιθήσεις,οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν και σοβαρές καταστροφές.Αναλυτικότερα,σε αρκετές περιοχές τα άτομα πιστεύουν ακράδαντα κάποιες απόψεις και θέλουν να τις εφαρμόζουν,όπως για παράδειγμα στο Ισλάμ,όπου οι άνδρες έχουν το κυρίαρχο ρόλο και οι γυναίκες είναι πολύ υποβαθμισμένες και τις εκμεταλλεύονται και ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, με τον οποίο οι άνθρωποι πιστεύουν σε άκρως συντηρητικές θρησκευτικές ιδέες,που αυτές τις περισσότερες φορές προκαλούν δυστυχίες και πολέμους.
             Συστατικό στοιχείο του προβλήματος, εκτός από τα αίτια,είναι και οι συνέπειες του,οι οποίες συνδέονται με αρκετές πτυχές της κοινωνικής ζωής.Αρχικά,όταν σε μια κοινωνία καταπατούνται τα δικαιώματα του ανθρώπου ,αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην κοινωνικοποιούνται αλλά ούτε να αναπτύσσουν φιλικές σχέσεις μεταξύ τους μέσω του διαλόγου.Με αποτέλεσμα,να μην υπάρχει ένα σύνολο το οποίο θα μπορεί να προοδεύει σε διάφορους τομείς, αλλά να επικρατεί η εγκληματικότητα και η έχθρα.
              Στις αρνητικές συνέπειες περιλαμβάνεται επίσης ότι η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα έχει ως αποτέλεσμα τον εξευτελισμό προς στην ανθρώπινη ύπαρξη,διότι κανένας δε θα σέβεται κανέναν και πλέον το ανθρώπινο ον θα είναι ένα σκληρό <<παιχνίδι>>για τους γύρω του.Τέλος,αν συνεχιστεί αυτό,τότε θα υπάρχει η μεταδοτικότητα, δηλαδή ο παλιότερος που φερόταν, έτσι θα το μεταδώσει στους νεότερους ανθρώπους και αυτός ο εφιάλτης δεν θα σταματήσει αλλά σιγά-σιγά θα αναπτύσσεται από γενιά σε γενιά.
               Καθίσταται σαφές ότι  η ανθρωπότητα  οφείλει  να επέμβει και με τον δικό της τρόπο να σταματήσει αυτό το αισχρό και σκληρό <<παιχνίδι>>με τους ανθρώπους.Ακόμη,ο άνθρωπος είναι ένα ον το οποίο έχει την ανάγκη αλλά και το δικαίωμα να είναι ελεύθερος και να αφήνει  το δικό του στίγμα στη ζωή,μόνο αυτό που θα πρέπει να προσέχει είναι να μην ξεφύγει από τα όρια και από το μέτρο.Καταληκτικά,όπως είχε αναφέρει και ο Καντ <<Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου>>  .
Της μαθήτριας Εύας Σιμωτά


Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Πολιτισμός

Στο μονοπάτι του πολιτισμού


Στη σύγχρονη τεχνοκρατική εποχή ,την οποία διανύουμε,παρατηρείται τεράστια ανάπτυξη του τεχνικού πολιτισμού.Ο άνθρωπος εξαιτίας αυτού έχει αιχμαλωτιστεί στην τεχνολογία καταλήγωντας ως ένας δούλος των δημιουργημάτων του.Εδώ όμως αξίζει να αναφερθεί το γεγονός ότι η συμβολή του πολιτισμού και ιδιαίτερα του ελληνικού υπήρξε καθοριστική σε όλες τις επιστήμες.Οι νέοι λοιπόν οφείλουν να εκμεταλευτούν την όποια ευκαιρία τους δίνεται κατά καιρούς ώστε να πλησιάσουν τον πολιτισμό.
Πρωταρχικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή ,θα μπορούσε να αποτελέσει η μουσική.Η μουσική γεννήθηκε μαζί με τον άνθρωπο ξεκινώντας αρχικά με διάφορους ήχους ,όπως το χτύπημα χεριών με παλαμάκια ,ήχους από ξύλα ή και το χτύπημα μιας πέτρας με την άλλη.Οι δραστηριότητες μουσικού περιεχομένου κρίνονται απαρραίτητες καθώς συνυποδηλώνουν την Κεφαλονίτικη καταγωγή μας.Έχεις αναλογισθεί από που προεήλθαν οι καντάδες;Από την Κεφαλονια!Την δικιά μας πατρίδα.Οι άνθρωποι λοιπόν ανεξαρτήτως ηλικίας είναι ανάγκη να έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με την μαγεία της μουσικής.Αυτό εκτός από ένα εξειδικευμένο μουσικό ,χρειάζεται και θέληση για προσπάθεια.Παραδείγατα τέτοιων δραστηριοτήτων είναι οι Φιλαρμονικές Σχολές και οι Χωρωδίες οι οποίες εκτός του ότι αποτελούν έμπνευση για τον νέο συντελούν και στη διατήρηση της εθνικής μουσικής παράδοσης.Επικουρικά η μουσική αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης για τους νέους καθώς εκφράζει απόλυτα τα συναισθήματα τους,τους ευχαριστεί γιατί εκφράζει αυτά που δεν μπορούν να πουν με λόγια ,τους κάνει να νιώθουν καλά, όταν έχουν προβλήματα και άλλοτε αποτελεί και έναν τρόπο εκτόνωσης ,διότι μπορούν να πουν τι νιώθουν.
Με δεδομένη την ιστορική εμπειρία μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι ο αθλητισμός αποτελεί ισχυρό σημείο του ελληνικού πολιτισμού.Η Ελλάδα υπήρξε η πατρίδα των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και ο τόπος που αναβίωσαν οι σύγχρονες Ολυμπιάδες του.Τα νέα παιδιά οφείλουν έστω να συμμετάσχουν σε διάφορα αθλήματα καθώς μπορούν να επωφεληθούν σημαντικά.Οι κατάλληλες υποδομές θα συμβάλλουν ενεργά σε αυτή την επιλογή του νέου.H συστηματική άθληση καθιστά εφικτή την ενίσχυση των δυνατοτήτων αλλά και των δεξιοτήτων του ατόμου.Επιπλέον ,ενισχύει την αντίληψη και την κρίση του αφού κάθε άθλημα κάνει το άτομο να συμβιβάζεται και να αντέχει στις δυσκολίες της ζωής.Αξιόλογο είναι να επισημανθεί ότι μόνο έτσι ο νέος μυείται στην αξία της προσωπικής προσπάθειας και μαθαίνει να εκτιμά τα οφέλη που προκύπτουν από την κοπιώδη ενασχόληση του μ'ένα αντικείμενο.Αν επιζητάς ένα μέλλον καλύτερο, πρέπει να στηριχθείς στον αθλητισμό και συνεπώς με τον πολιτισμό.
Εν κατακλείδι,προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο πολιτισμός είναι σημαντικός για κάθε κοινωνία και ειδικά στις μέρες μας ,διότι αποτελεί φως στο αδιέξοδο των προβλημάτων.Οι νέοι είναι ανάγκη να πλησιάσουν όσο μπορούν τον πολιτισμό τους εξευρευνώντας την πολιτιστική τους κληρονομιά.
Της μαθήτριας της Γ ΄ Λυκείου Πάστρας ,

Χρυσάνθης Σιμωτά

Οι μαθητές γράφουν...

Συνειδητοποίηση…τώρα!



Η σημερινή κοινωνία έχει μετατραπεί σε μία μάζα άβουλων όντων. Σε αντίθεση με την αρχαιότητα, που ίσχυε η άμεση δημοκρατία και οι άνθρωποι συμμετείχαν όλοι ανεξεραίτως στα πολιτικά πράγματα, ο πολίτης του 21ού αιώνα δεν παρουσιάζει τόσο ενδιαφέρον για την ενεργή συμμετοχή του στα κοινά. Τότε, εξάλλου, η ενασχόληση τους με τις πολιτικές και δικαστικές διαδικασίες ήταν αυτό που χαρακτήριζε τον άνθρωπο ως πολίτη, όπως αναφέρει και ο Αριστοτέλης στο έργο του «Πολιτικά». Αντίθετα, σήμερα επικρατεί έμμεση δημοκρατία και οι άνθρωποι αδιαφορούν για την πολιτική ζωή. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που οδηγούν σε αυτή την συμπεριφορά του λαού;
Πρωταρχικής σημασίας αιτία που οδηγεί στην απομάκρυνση των σημερινών πολιτών από τα πολιτικά ζητήματα αποτελεί η αναξιοκρατία που επικρατεί στη χώρα μας και τα αρνητικά συναισθήματα που δημιουργεί αυτό στις ψυχές τους. Πιο συγκεκριμένα, όλο και περισσότερα ακατάλληλα άτομα αναλαμβάνουν θέσεις που δεν αρμόζουν στις γνώσεις και στο επίπεδό τους. Το ίδιο, φυσικά, συμβαίνει και στον πολιτικό χώρο, όπου βουλευτές χωρίς τα κατάλληλα προσόντα αναλαμβάνουν αξιώματα, τα οποία σχετίζονται με τον έλεγχο του λαού. Αυτοί οι βουλευτές αποφασίζουν εκ μέρους όλων των πολιτών, οι οποίοι άγονται και φέρονται από αλαζονικά άτομα και συνεπώς οδηγούνται σε αρνητικές συνέπειες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο κόσμος να καταλαμβάνεται από το αίσθημα της απογοήτευσης και να απομακρύνεται σταδιακά από την ενεργή συμμετοχή.
Η κατάσταση επιδεινώνεται από την οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Εξαιτίας των άθλιων συνθηκών ζωής που βιώνουν οι άνθρωποι, έχουν ως κύριο μέλημά τους την εύρεση μιας ή και περισσότερων θέσεων εργασίας, ώστε να καλύψουν τις βιοτικές τους ανάγκες. Ως εκ τούτου, απομακρύνονται από την πολιτική ζωή, καθώς δεν τους απομένει χρόνος για τέτοιου είδους δραστηριότητες. Πολλοί είναι οι άνθρωποι, επίσης, που θεωρούν τους πολιτικούς υπεύθυνους για το οικονομικό αυτό αδιέξοδο που βιώνουν καθημερινά, κι έτσι απωθούνται από ο,τιδήποτε που σχετίζεται με αυτούς.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφερόταν ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης οξύνουν αυτή την κατάσταση της αδιαφορίας του πολίτη. Μέσω της προπαγάνδας που καλλιεργούν κατακρίνοντας τους αρμόδιους πολιτικούς της χώρας, απωθούν τον λαό από την ενεργή συμμετοχή τους στα πολιτικά δρώμενα. Άλλωστε, είναι συχνό το φαινόμενο κατά το οποίο προβάλλουν ψευδείς πληροφορίες σχετικά με τους πολιτικούς, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Αυτά δημιουργούν το αίσθημα της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας στους πολίτες, οι οποίοι δεν μπορούν να αναπτύξουν ξεκάθαρη θέση υπέρ κάποιου κόμματος και τελικά απέχουν πλήρως από την πολιτική ζωή της χώρας.
Εν κατακλείδι, αβίαστα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι μετατρέπονται σε παθητικούς δέκτες και όχι σε ενεργητικούς των πολιτικών ζητημάτων, παραμένοντας αδρανοποιημένοι στις πολιτικές εξελίξεις. Αυτό ασφαλώς μπορεί να μεταβληθεί, οργανώνοντας με καλύτερο τρόπο τις λειτουργίες του κράτους αλλά και με την προσωπική συνετή συμπεριφορά του κάθε πολίτη απέναντι στην πολιτική του ζωή.
Της μαθήτριας της Γ ΄ Λυκείου Πάστρας ,

Μάγδας Μανέντη