Παράδοση ή οπισθοδρόμηση

Παράδοση, μια διαχρονική αξία
Ένα σύνθημα και μια προτροπή που ακούγεται τα τελευταία χρόνια είναι "επιστροφή στην παράδοση". Αυτό φανερώνει έναν προβληματισμό κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου σχετικά με ποιο τρόπο η παράδοση θα συμβάλλει στην προκοπή μας ως άτομα και ως κοινωνία. Και βέβαια το σύνθημα αυτό παίρνει νόημα και περιεχόμενο, όχι με την αντιγραφική τήρηση των παραδοσιακών αξιών, αλλά με την αναγνώριση και εμπέδωση των καλών τους στοιχείων, που θα μπολιάζονται στο δικό μας πολιτισμό.
Η λέξη παράδοση είναι παράγωγο ουσιαστικό του ρήματος "παραδίδωμι" που σημαίνει δίνω στα χέρια κάποιου, εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον. Είναι δηλαδή η παράδοση μια διαδικασία, μια μεταβίβαση - συνήθως προφορική - με την οποία μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη ήθη, έθιμα, γνώσεις ή δοξασίες και έτσι διαιωνίζονται. Οι πολιτιστικές αξίες του παρελθόντος, που έδωσαν το ιδιαίτερο χρώμα, που διαμόρφωσαν τα διακριτικά στοιχεία του ελληνικού λαού αποτελούν την ελληνική παράδοση. Οι αξίες αυτές εξακολουθούν και σήμερα να αρδεύουν τον πολιτιστικό μας χώρο και να προσθέτουν στο παρόν στοιχεία από τις εθνικές μας ρίζες.
Η παράδοση δεν είναι μονοσήμαντη. Έχει πολλούς κλάδους: γλωσσική παράδοση, πνευματική ( ήθη, έθιμα, δημοτικό τραγούδι, παροιμίες, μυθοπλασία κ.τ.λ. ), οικιστική παράδοση ( χωριά και μεμονωμένα κτίσματα ), λαϊκή οικοτεχνία, ενδυματολογία, χοροί, γιορτές, πανηγύρια κ.τ.λ. Το πλάτος της καλύπτει τόσες πτυχές όσες και η ζωή, από τη χαρά ως το θάνατο. Έτσι διασώζει το ύφος με το οποίο ένας λαός ζει την καθημερινότητά του.
Όμως παράδοση δε σημαίνει οπισθοδρόμηση, ούτε αποσυνδέεται από την πρόοδο, αλλά εξελίσσεται, βιώνοντας τις τρεις διαστάσεις του χρόνου ( παρελθόν - παρόν - μέλλον ) και συνδέεται με την έννοια της συνέχειας των στοιχείων εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να επιζήσουν. Γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν είναι ποτέ στατική, δεν είναι στάσιμη. Με την παράδοση κρατούμε αυτό που έχουμε και προσθέτουμε αυτό που δημιουργούμε.
Η ελληνική παράδοση είναι τα λαϊκά δημιουργήματα που τα ονομάζουμε λαϊκό πολιτισμό, όπως τα ήθη και έθιμα, δημοτικά τραγούδια, παραμύθια, παραδόσεις, διάφορα κτίσματα, η γλώσσα, το ντύσιμο, οι θρησκευτικές παραδόσεις, αλλά κι ό,τι επιβίωσε από παλιότερες εποχές και συνθέτει το νεοελληνικό ήθος και ύφος ζωής, τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή και τον κόσμο ο νεοέλληνας, όπως η περηφάνεια, η αγωνιστικότητα, η αγάπη για την ελευθερία κ.τ.λ.
Η παράδοση είναι η αλυσίδα που συνδέει τις γενιές μεταξύ τους. Με την παράδοση χάσμα δεν υπάρχει. Η γενιά μας συνδέεται με τις προηγούμενες αλλά και με εκείνες που θα ρθουν. Συνάμα αποτελεί και προϋπόθεση για την ύπαρξη του πολιτισμού. Γιατί ποτέ ο πολιτισμός μιας γενιάς δε δημιουργείται από το μηδέν. Ριζώνεται στο πολιτισμό των γενιών που πέρασαν. Ένας λαός που έχει ξεχάσει την παράδοση είναι σαν τον άνθρωπο που έχει χάσει το μνημονικό του, που έχει πάθει αμνησία. Ιδιαίτερα σήμερα, που ο βιομηχανικός πολιτισμός έχει μια οικουμενικότητα που καταργεί όλες τις διαδικασίες επιλογής, επιβάλλεται η ένταξη στον οικουμενικό πολιτισμό να συνδυάζεται με τη στερεότητα που εξασφαλίζει η παράδοση, ώστε οι κίνδυνοι της εξαφάνισης στο ευρύτερο σύνολο παραμερίζονται. Μας χρειάζεται , λοιπόν, η παραδοσιακή γνώση, για να κρατήσουμε την ιστορική μας φυσιογνωμία.
Όμως τήρηση της παράδοσης σε όλες τις γραμμές της σημαίνει αποστέωση και οδηγεί στη συντήρηση εξωτερικών τύπων, ενώ πρέπει να παίρνουμε το ζωντανό πνεύμα από την παράδοση και όχι τους κενούς τύπους. Γι' αυτό για κάθε έθνος δύναμη και συστατικό του στοιχείο είναι και η παράδοση και η δημιουργία. Όταν μεταξύ παράδοσης και δημιουργίας, συντηρητικότητας και προοδευτικότητας βρεθεί ισορροπία, τότε το έθνος ζει με σταθερότητα, γιατί τότε το παρελθόν επιδρά δημιουργικά στο παρόν. Και η ισορροπία επιτυγχάνεται, όχι με αντιγραφή των παλιών τρόπων, αλλά με δραστηριοποίηση των στοιχείων εκείνων που βοηθούν στην αντιμετώπιση των νέων μορφών της ζωής. Ο νεοέλληνας έχει χρέος να αποκαταστήσει την επαφή του με τις πηγές της νεοελληνικής πνευματικότητας και τις ηθικές αξίες της νέας ελληνικής ζωής. Έτσι θα έχουμε τα δικά μας θεμέλια, τις δικές μας ρίζες, για να μη μιμούμαστε ανόητα, αλλά από την ξένη εμπειρία να μπορούμε να παίρνουμε αυτό που μας ταιριάζει και αυτό που μπορούμε να αφομοιώνουμε γόνιμα.
Το να καλλιεργήσουμε την εθνική μας προσωπικότητα δε σημαίνει όμως ότι θα αρνηθούμε ή θα περιφρονήσουμε τις προσωπικότητες άλλων εθνών. Όλα τα έθνη έχουν κάτι να προσφέρουν στον πολιτισμό. Αλλά και κανένα δεν μπορεί να υπάρξει κλεισμένο στον εαυτό του. Η αλληλεξάρτηση των λαών εντείνεται κι έτσι αυξάνεται η ανάγκη ειρηνικής συμβίωσης και συνεργασίας τους. Εξάλλου η εθνική μας παράδοση με τα δυο μεγάλα ρεύματά της, τον ανθρωπισμό και το χριστιανισμό, μας κατευθύνει στο ιδανικό της πανανθρώπινης αδελφοσύνης. Όμως με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια διαλλακτικότητα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και να δεχόμαστε τον πολιτισμό και των άλλων και να τους θεωρούμε εξίσου αξιόλογους, αφού όλοι μαζί δημιουργούν τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό.
Θα ήταν ακόμα σωστό να αναφέρουμε ότι μια μεγάλη επιστήμη - η Λαογραφία - ασχολείται με την παράδοση, μια επιστήμη που ίδρυσε ο Νικόλαος Πολίτης και που χαιρέτησαν την παρουσία της μορφές όπως του Κωστή Παλαμά και του Γιάννη Αποστολάκη. Η χώρα μας με τη μακρύτερη πολιτιστική διαδρομή επιβάλλεται να δραστηριοποιηθεί και να διαφυλάξει τον πολιτισμό της αλλά και να τον προβάλλει με ευαισθησία και υπευθυνότητα στους άλλους λαούς. Οι πολιτιστικοί σύλλογοι αποτελούν γερά στηρίγματα της ελληνικής παράδοσης. Γιατί διατηρούν και προβάλλουν το λαϊκό μας πολιτισμό αλλά και το μεταβάλουν από μουσειακό είδος σε ζωντανό οργανισμό.
Με τις εκδηλώσεις τους κάνουν πιο σαφείς τις ιδέες που αποκρυσταλλώνουν την ελληνική κουλτούρα αλλά και σταθεροποιούν τις πανανθρώπινες αξίες. Ένας άλλος θεσμός που συμβάλλει στη γνώση του παρελθόντος, τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, την καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης αλλά και την ανάπτυξη της ιστορικής σκέψης και κρίσης είναι τα μουσεία.
Αυτά είναι τα θησαυροφυλάκια του παρελθόντος, όπου προβάλλεται η πορεία ενός λαού. Το Υπουργείο Πολιτισμού με ευαισθητοποίηση πρέπει να στηρίξει οικονομικά και ηθικά όλες τις προσπάθειες που γίνονται για την αναβίωση των παραδοσιακών αξιών. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι σε θέση να αξιοποιήσει το δυναμικό του λαϊκού μας πολιτισμού δημιουργώντας πολιτιστικούς φορείς και οργανισμούς, όπου θα εκφράζονται όλες οι μορφές του. Το σχολείο μπορεί να βοηθήσει το νέο να αποκτήσει βιωματική σχέση με την εθνική μας κληρονομιά. Αλλά και η οικογένεια πρέπει να προτρέπει τα παιδιά να συμμετέχουν σε ανάλογες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Τέλος δεν είναι λίγα τα άτομα που με τον προσωπικό τους μόχθο, την αγάπη τους και το μεράκι τους προσφέρουν τις ιδέες τους και την ψυχή τους στην υπόθεση του λαϊκού πολιτισμού.
Ελπίζουμε ότι με την ατομική και συλλογική προσπάθεια θα μεταδώσουμε και στις επόμενες γενιές όσα δημιούργησαν οι πρόγονοί μας.
Γιατί πιστεύουμε ότι παράδοση δε σημαίνει οπισθοδρόμηση, αλλά πηγή γνώσεων, αρχών και αξιών από το παρελθόν για μια σωστή πορεία στο μέλλον.


Αυτό ίσως σε βοηθήσει...

Μας αφορά όλους!Θα μεταφερθεί το Γυμνάσιο και Λύκειο Πάστρας;

Δελτίο Τύπου                                             20/01/2011

Έναρξη Δημόσιας Διαβούλευσης του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

Ξεκίνησε η  δημόσια διαβούλευση του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης με θέμα:

«Κριτήρια συνενώσεων και ιδρύσεων σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης»

Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι και τη Δευτέρα  24/01/2011.

Το κείμενο της δημόσιας διαβούλευσης είναι αναρτημένο στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

http://www.opengov.gr/ypepth/?p=615

 

«Συνενώσεις – Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2011-2012»

Το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, στο πλαίσιο σχεδιασμού λειτουργίας των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από το σχολικό έτος 2011-2012 δρομολογεί μεταβολές με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, την αξιοποίηση των υποδομών για την εφαρμογή των καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας για όλους τους μαθητές της επικράτειας και τη διευκόλυνση των εκπαιδευτικών για την παροχή ποιοτικών εκπαιδευτικών υπηρεσιών.

Με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και ειδικότερα τις διατάξεις του άρθρου 4, και 8 του Ν. 1566/1985, όπως ισχύει και του άρθρου 11 παρ. 2 του Ν. 1966/1991 (ΦΕΚ. 147 Α¨), καθώς και τις σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις (Φ.3/897/97652/Γ1/13.10.2006, Φ.3/898/97657/Γ1 (ΦΕΚ 1507/13-10-2006), ΥΑ68419/Γ2/6.7.2006 (ΦΕΚ. 984 Β΄)) και προκειμένου να διαμορφωθούν και να υποβληθούν προτάσεις που θα αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές ανάγκες κάθε περιοχής, με τις γεωγραφικές συνθήκες και τις ιδιαιτερότητές τους, δεδομένου μάλιστα ότι οι κτιριακές υποδομές, οι συντηρήσεις, τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και οι μετακινήσεις των μαθητών περιέρχονται πλέον στην αρμοδιότητα των νέων Δήμων, είναι αναγκαίο να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις συνεργασίας των υπηρεσιακών παραγόντων με τους εκπαιδευτικούς, τους λοιπούς φορείς και τους ΟΤΑ.

Για τη διαμόρφωση των προτάσεων και τη δημιουργία του Σχολικού Χάρτη της κάθε Περιφέρειας θα πρέπει να τηρηθούν τα κατωτέρω:

• Τα κριτήρια συνένωσης είναι οι κτιριακές υποδομές-εγκαταστάσεις, καθώς και οι δυνατότητες ανάπτυξης αιθουσών διδασκαλίας, βιβλιοθήκης και λοιπών βοηθητικών χώρων και εξοπλισμού στο σχολείο μετακίνησης. Σε κάθε περίπτωση τηρούνται οι κανονιστικές ρυθμίσεις για το μέγιστο αριθμό μαθητών (έως 25 για την πρωτοβάθμια και έως 30 για τη δευτεροβάθμια).

Επιπλέον, εκτιμάται η χιλιομετρική απόσταση για το νέο σχολείο, λαμβάνοντας υπόψη τη συγκοινωνιακή κάλυψη της περιοχής, το οδικό δίκτυο, τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες και τη διάρκεια κάλυψης της διαδρομής για την άφιξη στο νέο σχολείο, η οποία για τις δύσκολες και δυσπρόσιτες περιοχές δε μπορεί να υπερβαίνει τη μισή ώρα για τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και τα ¾ της ώρας για τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Η γνώμη των εκπροσώπων των νέων Δήμων θα συντελέσει στη διαμόρφωση της τελικής πρότασης.

Ιδιαίτερα για τις ορεινές και τις μικρές νησιωτικές περιοχές, στις οποίες οι αποστάσεις, οι συγκοινωνιακές και οι καιρικές συνθήκες δεν διασφαλίζουν προϋποθέσεις ασφαλούς μεταφοράς των μαθητών, θα εξετασθεί με τη δέουσα προσοχή κάθε περίπτωση χωριστά και θα ενταχθεί κατ΄ εξαίρεση σε οργανωτική δομή μικρής σχολικής μονάδας, βάσει των ιδιαιτεροτήτων, τηρουμένων πάντοτε των παιδαγωγικών κριτηρίων, και μέχρι να δημιουργηθούν συνθήκες με την κατασκευή δημοτικών έργων.

• Σχολικές Μονάδες που συνενώνονται αποτελούν ενιαία σχολική μονάδα χωρίς παραρτήματα ή Λυκειακές τάξεις.

• Σε περίπτωση κατάργησης μιας ή περισσοτέρων σχολικών μονάδων, εάν οι συνθήκες το υπαγορεύουν, ιδρύεται νέα σχολική μονάδα σε περιοχή που συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός μαθητών.

• Σχολικές Μονάδες πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που λειτουργούν σε ενιαίο χώρο ως ξεχωριστές σχολικές μονάδες της ίδιας βαθμίδας ενοποιούνται σε μία σχολική μονάδα, τηρουμένων των ως άνω κριτηρίων και προϋποθέσεων του ως άνω ισχύοντος θεσμικού πλαισίου (π.χ. όριο οργανικότητας για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση το 12/θέσιο δημοτικό σχολείο).

Βασικές παράμετροι που θα πρέπει να συνυπολογισθούν είναι:

• Αντιστοιχία οργανικότητας και λειτουργικότητας των σχολικών μονάδων σε συνάρτηση με το μαθητικό δυναμικό και τη δυνατότητα ανάπτυξης και λειτουργίας κάθε σχολικής μονάδας.

• Η εξέλιξη του μαθητικού δυναμικού την τελευταία 5/ετία, ο ρυθμός αύξησης ή μείωσης και ο προσδοκώμενος αριθμός φοιτώντων μέχρι το 2013.

• Οι εγγραφές των μαθητών στην Α΄ τάξη κάθε τύπου σχολείου (Νηπιαγωγείου, Δημοτικού, Γυμνασίου κ.λ.π.) λαμβάνοντας επίσης υπόψη και τη φοίτηση αδελφών σε αντίστοιχα σχολεία.

Τα ανωτέρω ισχύουν και για τις περιπτώσεις ίδρυσης, προαγωγής ή υποβιβασμού Σχολικών Μονάδων.

Η διαμόρφωση των προτάσεων στο στάδιο αυτό αποτελεί κρίσιμο ζήτημα για τη δημιουργία του Σχολικού Χάρτη της επικράτειας και τη διοικητική αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας.

Ήδη στις διατάξεις του άρθρου 7 του Ν. 3848/2010 έχει θεσπισθεί η αναγκαιότητα καταγραφής όλων των λειτουργικών παραμέτρων, που αφορούν στον αριθμό τμημάτων, μαθητών, εκπαιδευτικών κατευθύνσεων ή άλλων ενοτήτων κάθε σχολείου, εντός του πρώτου διμήνου κάθε έτους για τον προσδιορισμό των κενών που θα προκύψουν.

Για το σκοπό αυτό, το Υπουργείο έχει ολοκληρώσει το σχεδιασμό του μηχανογραφικού συστήματος, στο οποίο έχουν περιληφθεί πεδία για την καταχώριση των αναλυτικών στοιχείων λειτουργίας των σχολείων, είτε πρόκειται για τις υποδομές τους, είτε για το εκπαιδευτικό ή μαθητικό δυναμικό, με δυναμική ανάπτυξης και άλλων πεδίων, για τη συγκέντρωση της απαραίτητης πληροφόρησης για τον τεκμηριωμένο σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής. Μεταξύ των πεδίων που περιλαμβάνονται στο σύστημα αυτό είναι και αυτά που αφορούν στις προτάσεις για τις αναγκαίες μεταβολές σχολικών μονάδων, σε συνάρτηση με το μαθητικό δυναμικό και τις συνθήκες λειτουργίας κάθε σχολικής μονάδας.

Στο μηχανογραφικό σύστημα, έχουν σχεδιασθεί ξεχωριστά πεδία καταχώρισης για κάθε μορφή μεταβολής (ίδρυση, προαγωγή κ.λ.π.). Για κάθε πεδίο θα συμπληρώνεται, αντίστοιχο πεδίο, για την αιτιολόγηση της πρότασης με βάση τα παιδαγωγικά οφέλη για τους μαθητές και για κάθε τύπο σχολείου (Νηπιαγωγείου, Δημοτικού Σχολείου, Γυμνασίου, Γενικού Λυκείου, Επαγγελματικού Λυκείου, Επαγγελματικής Σχολής).

Η ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

 

Δημόσια Διαβούλευση για Συνενώσεις-Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2011-2012

Οι σύγχρονες κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές ανάγκες επιτάσσουν την αναβάθμιση του τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας του ελληνικού σχολείου, που θα το καταστήσουν ικανό να αντιμετωπίσει τις ανάγκες αυτές με επιτυχία και δημιουργικότητα. Η μορφή του, η οργάνωσή του, το περιεχόμενό του, τα μέσα του, το ανθρώπινο δυναμικό του, η «κουλτούρα» του, οι διδακτικές πρακτικές του και τα αποτελέσματά του είναι σήμερα αντικείμενα μελέτης, και δομικής αναθεώρησης

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η προώθηση μεταβολών στις σχολικές μονάδες υπηρετεί τη βασική αρχή της εκπαιδευτικής πολιτικής «πρώτα ο μαθητής»

Το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, στο πλαίσιο σχεδιασμού λειτουργίας των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από το σχολικό έτος 2011-2012 δρομολογεί μεταβολές με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης  εκπαίδευσης αλλά και τον περιορισμό της σπατάλης, την αξιοποίηση των υπαρχόντων υποδομών για την εφαρμογή των καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας για όλους τους μαθητές της επικράτειας και τη διευκόλυνση των εκπαιδευτικών για την παροχή ποιοτικών εκπαιδευτικών υπηρεσιών.

Με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και προκειμένου να διαμορφωθούν και να υποβληθούν προτάσεις που θα αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές ανάγκες κάθε περιοχής, με τις γεωγραφικές συνθήκες και τις ιδιαιτερότητές τους, δεδομένου μάλιστα ότι οι κτιριακές υποδομές, οι συντηρήσεις, τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και οι μετακινήσεις των μαθητών περιέρχονται πλέον στην αρμοδιότητα των νέων Δήμων, κατατίθεται το πλαίσιο διαβούλευσης με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και τον κάθε πολίτη σχετικά με τα κριτήρια συνενώσεων-ιδρύσεων των σχολικών μονάδων, για το σχολικό έτος 2011-2012.

Σας καλώ να συμμετέχετε ενεργά στη διαβούλευση.

 

Πλοήγηση στη Διαβούλευση

Ερώτημα 1: Ποιοι είναι κατά τη γνώμη σας οι λόγοι που συνθέτουν την αναγκαιότητα για Συνενώσεις – Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, και ποιοι βασικοί στόχοι πρέπει να επιδιώκονται;

Ερώτημα 2: Ποιες θεωρείτε ότι πρέπει να είναι οι πρόσθετες παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψη με βάση το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο;

Ερώτημα 3: Ποιες άλλες προτάσεις έχετε, σχετικά με την διαδικασία των μεταβολών των σχολικών μονάδων;

Ερώτημα 4: Εφόσον το ερωτηματολόγιο αυτό απηχεί τις επίσημες επιστημονικές θέσεις του συλλογικού σας φορέα, παρακαλούμε να αναφέρετε εάν και τι είδους διαδικασίες εσωτερικής διαβούλευσης έλαβαν χώρα, προκειμένου να καταλήξετε στη διαμόρφωση της τελικής σας στάσης απέναντι στο θέμα

Το Υπ.Παιδείας απαντά σε όλα τα ερωτήματα των μαθητών και των γονέων τους

Μηχανισμό έχει στήσει  το υπ. Παιδείας  στο Μαρούσι  ο οποίος από αύριο Παρασκευή δίνει τη δυνατότητα σε  όλους τους πολίτες να έρθουν σε επαφή τηλεφωνικά, προσωπικά ή με e-mail και στα θέματα που θα θέτουν θα παίρνουν απαντήσεις  ΜΕΣΑ ΣΕ 24 ΩΡΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ ΚΑΙ 48 ΩΡΕΣ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ.Η δυνατότητα αυτή παρέχεται στους πολίτες:

1. μέσω επίσκεψης στο χώρο του Υπουργείου(Ανδρέα Παπανδρέου 37, Μαρούσι)
2. τηλεφωνικά (τηλ.1550)
3. ταχυδρομικά (με αποστολή γραπτού αιτήματος στη διεύθυνση Α. Παπανδρέου 37, Μαρούσι 15-180)
4. μέσω fax (με αποστολή γραπτού αιτήματος, τηλ. 210 3442649)
5. διαδικτυακά (με τη συμπλήρωση της φόρμας που διαμορφώθηκε για το σκοπό αυτό που υπάρχει στην αρχική σελίδα του Υπουργείου, www.minedu.gov.gr, κάνοντας κλικ στο Γραφείο Ενημέρωσης Πολιτών)

 Πιο συγκεκριμένα:

• Το Γ.Ε.ΠΟ παρέχει πληροφορίες και στοιχεία και αναλαμβάνει την επικοινωνία με την αρμόδια Διεύθυνση, όπου κρίνεται απαραίτητο, προκειμένου να απαντήσει άμεσα σε προφορικά και γραπτά αιτήματα των πολιτών
• Παρέχει στους πολίτες αιτήσεις και έγγραφα που εκδίδουν οι υπηρεσίες
• Ενημερώνει τους πολίτες σχετικά με την πορεία των υποθέσεών τους
• Αναλαμβάνει την ενημέρωση της ιστοσελίδας του Υπουργείου Παιδείας με τις συχνές ερωτήσεις και απαντήσεις (FAQ) που έχουν συγκεντρωθεί από τους πολίτες
• Eίναι υπεύθυνο για την εκπόνηση ετήσιας έρευνας «ικανοποίησης του πολίτη» για την αξιολόγηση του επιπέδου των υπηρεσιών, με στόχο τη βελτίωση του τρόπου λειτουργίας του Γραφείου και των παρεχομένων από αυτό υπηρεσιών

 Το Γραφείο Ενημέρωσης Πολιτών του Υπουργείου Παιδείας είναι υποχρεωμένο να απαντήσει:

α) στα προφορικά ερωτήματα των πολιτών εντός 24 ωρών

β) στα γραπτά ερωτήματα των πολιτών εντός 48 ωρών

Λειτουργεί τις εργάσιμες ημέρες μεταξύ 07:30 και 15:30.

Η τηλεφωνική γραμμή είναι 1550 και βρίσκεται στο κεντρικό κτίριο του Υπουργείου, στο Μαρούσι.

 Το νέο Γ.Ε.ΠΟ. εντάσσεται στην πολιτική της κυβέρνησης για διαφάνεια στις δημόσιες υπηρεσίες, επιτελεί ένα μόνιμο διοικητικό έργο, ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές αλλαγές και αποφορτίζει τις υπόλοιπες υπηρεσίες, συντονίζοντας και διασφαλίζοντας την ομαλότητα των γραφειοκρατικών διαδικασιών. 

 Η στελέχωση του Γ.Ε.ΠΟ έγινε μετά από ανοιχτή προκήρυξη, ακολούθησε η εκπαίδευση των υπαλλήλων και η εγκατάσταση εξειδικευμένου λογισμικού στους υπολογιστές για τη διευκόλυνση και επιτάχυνση της εξυπηρέτησης των πολιτών.

To Γ.Ε.ΠΟ. είναι αρμόδιο για την παροχή πληροφοριών στους πολίτες, για κάθε θέμα αρμοδιότητας της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου και των εποπτευόμενων φορέων του και για την καθοδήγηση των πολιτών, σχετικά με τις ενέργειες που απαιτούνται για τη διεκπεραίωση των διοικητικών τους υποθέσεων.

Η άποψη μιας μαθήτριάς μας για την ανεργία

                                                          ΑΝΕΡΓΙΑ


        Η ανεργία είναι  ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο στις μέρες μας παίρνει όλο και μεγαλύτερη έκταση. Με την έννοια της ανεργίας εννοούμε την κατάσταση ενός ατόμου ,που ενώ είναι ικανό , πρόθυμο και διαθέσιμο να απασχοληθεί, δεν δύναται να βρει δουλειά. .
        Η ανεργία έχει πολλές μορφές , μπορεί να είναι ανεργία τριβής , η οποία προκύπτει λόγω της συνεχής κίνησης των ανθρώπων μεταξύ των θέσεων και των περιοχών εργασίας. Επιπλέον , κυκλική ανεργία η οποία οφείλεται στη μείωση ζήτησης προϊόντων και υπηρεσιών. Μη εύρεση εργασίας  μπορεί επίσης να κατηγοριοποιηθεί  ως προς την χρονική διάρκεια  που το άτομο παραμένει εκτός απασχόλησης , σε μακροχρόνια ανεργία , σε βραχυχρόνια ανεργία  και σε εποχιακή ανεργία.

        Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στην οικονομική κρίση λόγω αυτής δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι με αποτέλεσμα να απολυθούν. Παράλληλα , η επικράτηση των μονοπωλίων και των ολιγοπωλίων είναι άλλο ένα αίτιο καθώς έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων.  Επιπλέον , οφείλεται  στη μαζική στροφή των νέων σε ελάχιστα επαγγέλματα αλλά και στον κορεσμό των εργατικών θέσεων. Μπορούμε να τονίσουμε ότι  η χειραφέτηση της γυναίκας μπορεί να είναι ένας ακόμη λόγος καθώς και η εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας , στη θέση των ανθρώπων μπαίνουν τα μηχανήματα. Επιπρόσθετα , η νοοτροπία μερικών ανθρώπων οι οποίοι υποτιμούν ορισμένα επαγγέλματα γιατί τα θεωρούν κατώτερα και μη σημαντικά. Τέλος , βρίσκεται ξένο εργατικό δυναμικό το οποίο μπορεί να είναι ακόμη και πιο φθηνό από αυτό της χώρας .

        Το φαινόμενο αυτό που πλήττει ιδιαίτερα του νέους έχει ατομικές αλλά και κοινωνικές επιπτώσεις .Οι πρώτες είναι τα προβλήματα επιβίωσης αλλά και ικανοποίησης των βασικών αναγκών όπως τροφή , ενδυμασία , κατοικία , τα οποία μπορεί να δημιουργηθούν στο άτομο όταν δεν δουλεύει. Συνάμα , το άγχος , η ανασφάλεια και ο φόβος που μπορεί να δημιουργηθεί στο άτομο. Ταυτόχρονα , ο νέος σταματά οποιαδήποτε προσπάθεια για μόρφωση κάτω από το φάσμα αυτής της καταστάσεως .Λόγω αυτού έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα στον πολίτη και στην πολιτεία , αλλά έχει δημιουργηθεί και ανελέητος ανταγωνισμός και ατομικισμός ανάμεσα σε ανθρώπους και εργασίες. Ο εργαζόμενος φοβάται συνεχώς μήπως απολυθεί  και γι΄ αυτό δέχεται κάθε είδους  απειλών και εκμετάλλευσης από τον εργοδότη του. Ως προς τις κοινωνικές συνέπειες. , γίνονται διακρίσεις με βάση την ηλικία , την κοινωνική τάξη των ατόμων ,το χρώμα, τη φυλή αλλά και την εθνικότητα για την εύρεση  απασχόλησης .  Τελικά , οι άνεργοι χωρίς στηρίγματα από την πολιτεία ή το οικογενειακό περιβάλλον έχουν ροπή προς φαινόμενα όπως  η βία, η εγκληματικότητα , τα ναρκωτικά αλλά και ο αλκοολισμός. Εν τέλει , εγκυμονεί ο κίνδυνος  πολλών εξεγέρσεων , δημιουργίας περιθωριακών ομάδων  αλλά και υπάρχει μεγάλη περίπτωση αθρόας  μετανάστευσης των άνεργων σε άλλες χώρες ..

         Σαν οργανωμένη κοινωνία έχουμε χρέος να δώσουμε λύσεις στο πρόβλημα της επαγγελματικής αποκαταστάσεως . Αρχικά , οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε την τραγική αυτή κατάσταση  και να εντοπίσουμε τις αιτίες της , ώστε να αντιμετωπιστεί όσο το δυνατό πιο έγκαιρα. Πρέπει να δοθούν στους ανθρώπους κίνητρα για να απασχοληθούν σε παραμελημένους τομείς όπως είναι η γεωργία ,η κτηνοτροφία , η βιοτεχνία. Όλοι οι άνθρωποι και ειδικότερα οι νέοι να αποκτήσουν σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό και επαγγελματική συνείδηση . Τέλος, να υπάρξει ισότητα και παροχή ίσων ευκαιριών  μόρφωσης και εργασίας για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τη φυλή, την κοινωνική τάξη και τη θρησκεία τους.

         Για τους παραπάνω λόγους είναι αναγκαία η άμεση επίλυση αυτού του  μείζονος προβλήματος. Δεν πρέπει , όμως , να ξεχνάμε ότι η εργασία δίνει κίνητρο για δημιουργία και η αγάπη για τη δουλειά μας ευτυχία. Σημασία στη ζωή του καθενός μας και στην εργασία του δεν έχει το να κάνουμε αυτό που μας αρέσει , αλλά να μας αρέσει αυτό που κάνουμε…

Ευχαριστούμε θερμά τη μαθήτρια της Γ ΄ Λυκείου Μαρία Τ.

Πώς είμαι σίγουρος ότι η έκθεσή μου διασώζεται στις Πανελλήνιες ;

Ένα δοκίμιο μπορεί να έχει πολλούς σκοπούς, η βασική του όμως δομή παραμένει ίδια σε κάθε περίπτωση. Μπορεί να γράψετε ένα δοκίμιο με στόχο να υποστηρίξετε μια συγκεκριμένη άποψη, ή να εξηγήσετε τα βήματα που είναι αναγκαία για να ολοκληρωθεί μια εργασία. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση το δοκίμιό σας θα έχει την ίδια βασική μορφή. Αν ακολουθήσετε μερικά απλά βήματα, θα ανακαλύψετε ότι το δοκίμιο γράφεται σχεδόν από μόνο του. Εσείς το μόνο που θα πρέπει να κάνετε είναι να το «εφοδιάσετε» με τις ιδεές σας, οι οποίες αποτελούν και το σημαντικότερο μέρος του δοκιμίου, ούτως ή άλλως.  Μην αφήνετε τη σκέψη της αντιπαράθεσης με το στυλό και το χαρτί να σας τρομάξει. Απλά ξεκινήστε!  Αυτά τα απλά βήματα θα σας καθοδηγήσουν στη διαδικασία γραφής ενός κειμένου: • Επιλέξτε το θέμα σας. • Ετοιμάστε ένα περίγραμμα ή ένα διάγραμμα των σκέψεών σας • Γράψτε την αρχική σας «θέση». • Γράψτε το κυρίως θέμα. • Γράψτε τα κύρια σημεία. • Γράψτε τα δευτερεύοντα σημεία. • Επεξεργαστείτε τα δευτερεύοντα σημεία. • Γράψτε την εισαγωγή. • Γράψτε το συμπέρασμα. • Προσθέστε τις τελευταίες πινελιές.  Επιλέξτε το θέμα σας  Αν το θέμα σας έχει δοθεί  Πιθανώς να μην μπορείτε να διαλέξετε εσείς το θέμα σας. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση όμως ίσως να μην είστε σε θέση ακόμη να μεταβείτε στο επόμενο βήμα.  Αναλογιστείτε τι είδους εργασία θα παράγετε. Θα είναι μια γενική επισκόπηση, ή μια ειδική ανάλυση του θέματος; Εάν πρόκειται για γενική επισκόπηση τότε κατά πάσα πιθανότητα μπορείτε να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα. Εάν θα πρέπει να γράψετε μια συγκεκριμένη ανάλυση, βεβαιωθείτε ότι το θέμα είναι αρκετά οριοθετημένο. Αν είναι πολύ γενικό, πρέπει να επιλέξετε ένα πιο περιορισμένο υπο-θέμα για ανάλυση.  Για παράδειγμα, το θέμα "ΚΕΝΥΑ" είναι γενικό. Εάν ο στόχος σας είναι να γράψετε μια γενική περιγραφή, το θέμα αυτό είναι κατάλληλο. Αν όμως ο στόχος σας είναι να γράψετε μια συγκεκριμένη ανάλυση, το θέμα αυτό είναι πολύ γενικό. Μπορείτε να περιοριστείτε σε κάτι όπως είναι «Η πολιτική στην Κένυα» ή «ο Πολιτισμός της Κένυας».  Μόλις διαπιστώσετε ότι το θέμα σας είναι κατάλληλο, μπορείτε να προχωρήσετε  Αν δεν δίνεται συγκεκριμένο θέμα  Αν δεν σας έχουν αναθέσει ένα θέμα, τότε ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται μπροστά σας, αν και πολλές φορές η αυτό κάνει την διαδικασία του ξεκινήματος ακόμη πιο τρομακτική. Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει ότι είστε ελεύθεροι να επιλέξετε ένα θέμα που σας ενδιαφέρει, πράγμα που θα κάνει το δοκίμιό σας ακόμη ισχυρότερο. Καθορίστε το σκοπό  Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να σκεφτούμε το σκοπό για τον οποίο πρέπει να γράψουμε. Σκοπεύετε να πείσετε τους ανθρώπους να συμφωνήσουν με τις αντιλήψεις σας, θέλετε να εξηγήσετε πώς να ολοκληρώσουν μια συγκεκριμένη εργασία, θέλετε να πληροφορήσετε κάποιους για ένα πρόσωπο, τόπο, πράγμα ή ιδέα, ή ο στόχος σας είναι εξ ολοκλήρου άσχετος με αυτά; Όποιο και αν είναι θέμα που θα επιλέξετε πρέπει να ταιριάζει με το στόχο σας αυτόν.  Καταιγισμός Ιδεών: Ενδιαφέροντα ζητήματα  Μόλις καθοριστεί ο σκοπός του κειμένου σας, σημειώστε ορισμένα θέματα που σας ενδιαφέρουν. Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο σκοπός της έκθεσής σας, μπορεί να ταιριάζει με μια ατέλειωτη λίστα θεμάτων.  Αν αντιμετωπίζετε πρόβλημα στον εντοπισμό των θεμάτων, ξεκινήστε από την αναζήτηση γύρω σας. Υπάρχει κάτι στο περιβάλλον που να σας ενδιαφέρει; Σκεφτείτε τη ζωή σας. Τι σας τρώει περισσότερο χρόνο; Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα καλό θέμα. Μην αξιολογείτε τα θέματα ακόμα, απλά καταγράψτε οτιδήποτε σας έρχεται στον νου.  Εκτιμήστε κάθε πιθανό θέμα  Αν μπορείτε να σκεφτείτε τουλάχιστον μερικά κατάλληλα θέματα, απλώς θα πρέπει να εξετάσετε το καθένα από αυτά ξεχωριστά. Σκεφθείτε πώς νιώθετε για αυτό το θέμα. Εάν πρέπει να διδάξετε κάτι, βεβαιωθείτε ότι πραγματεύεστε ένα θέμα για το οποίο είστε ιδιαίτερα καλά ενημερωμένοι. Εάν πρέπει να πείσετε, βεβαιωθείτε πρόκειται για ένα ζήτημα με το οποίο είστε τουλάχιστον μέτρια παθιασμένοι. Φυσικά, ο πιο σημαντικός παράγοντας για την επιλογή ενός θέματος είναι ο αριθμός των ιδεών που έχετε σχετικά με το θέμα αυτό  Ακόμη και εάν κανένα από τα θέματα που έχετε σκεφτεί δεν σας φαίνεται ιδιαίτερα ελκυστικό, δοκιμάστε απλά να επιλέξετε ένα και να το δουλέψετε. Μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι καλύτερο από αυτό που φαινόταν αρχικά.   Μόλις διαπιστώσετε ότι το θέμα σας είναι κατάλληλο, μπορείτε να προχωρήσετε.  Οργανώστε τις ιδέες σας  Ο σκοπός του σχεδιαγράμματος είναι να δείτε τι ιδέες έχετε περί του θέματος γραμμένες στο χαρτί, κάπως οργανωμένες. Η δομή που δημιουργείτε εδώ μπορεί να αλλάξει πριν ολοκληρωθεί το δοκίμιο, οπότε μην αγχώνεστε γι’ αυτό.  Αποφασίστε αν θα προτιμούσατε μια «ξερακιανή» δομή ή μια πιο «ρέουσα» περιγραφή. Εάν ξεκινήσετε με τη μια ή την άλλη και αποφασίσετε ότι δεν σας κάνει, μπορείτε πάντα να το αλλάξατε στη συνέχεια.  Διάγραμμα  ("ξερή" καταγραφή) 1. Ξεκινήστε το διάγραμμα με ένα κύκλο ή μια οριζόντια γραμμή ή ό, τι σχήμα σας αρέσει τέλος πάντων στη μέση της σελίδας. 2. Μέσα στο σχήμα ή πάνω στη γραμμή, γράψτε το θέμα. 3. Από το κεντρικό σχήμα ή τη γραμμή, σχεδιάστε τρεις ή τέσσερις γραμμές προς το έξω μέρος της σελίδας. Σιγουρευτείτε ότι υπάρχει κάποια απόσταση μεταξύ τους. 4. Στο τέλος κάθε μίας από αυτές τις γραμμές, σχεδιάστε έναν άλλο κύκλο ή γραμμή ή ό,τι τέλος πάντων ζωγραφίσατε στο κέντρο της σελίδας. 5. Σε κάθε νέο σχήμα ή γραμμή, γράψτε τις βασικές ιδέες που έχετε σχετικά με το θέμα, ή τα κυριότερα σημεία που που θέλετε να τονίσετε. • Αν προσπαθείτε να πείσετε γράψτε τα καλύτερά σας επιχειρήματα. • Αν προσπαθείτε να εξηγήσετε μια διαδικασία, γράψτε τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν. Θα χρειαστεί πιθανότατα να τα ομαδοποιήσετε σε κατηγορίες. Αν αντιμετωπίσετε πρόβλημα στην κατηγοριοποίηση δοκιμάστε να τα ταξινομήσετε με βάση τον κανόνα «αρχή, μέση και τέλος». • Εάν προσπαθείτε να ενημερώσετε, θα πρέπει να καταγράψετε τις μεγάλες υποκατηγορίες, βάσει των οποίων μπορεί να διαιρεθεί το σύνολο των πληροφοριών που θα δώσετε. 6. Από κάθε μία από τις βασικές ιδέες, τραβήξτε και πάλι τρεις ή τέσσερις γραμμές. 7. Στο τέλος κάθε μίας από αυτές τις γραμμές, σχεδιάστε πάλι έναν άλλο κύκλο ή γραμμή σαν αυτή που ζωγραφίσατε στο κέντρο της σελίδας. 8. Σε καθένα από τα νέα αυτά σχήματα γράψτε τα γεγονότα ή τις πληροφορίες που υποστηρίζουν αυτή την κύρια ιδέα. Όταν τελειώσετε, έχετε τη βασική δομή για το δοκίμιο και είστε έτοιμοι να συνεχίσετε.  Περίγραμμα (Ρέουσα καταγραφή) 1. Ξεκινήστε το περίγραμμά σας γράφοντας το θέμα στην κορυφή της σελίδας. 2. Στη συνέχεια, γράψτε τους λατινικούς αριθμούς Ι, ΙΙ, και ΙΙΙ, αφήνοντας μεταξύ τους αρκετές κενές γραμμές στην αριστερή πλευρά της σελίδας. 3. Δίπλα σε κάθε ρωμαϊκό ψηφίο, γράψτε τις βασικές ιδέες που έχετε σχετικά με το θέμα, ή τα κυριότερα σημεία που που θέλετε να επισημάνετε. •    Αν προσπαθείτε να πείσετε γράψτε τα καλύτερά σας επιχειρήματα. • Αν προσπαθείτε να εξηγήσετε μια διαδικασία, γράψτε τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν. Θα χρειαστεί πιθανότατα να τα ομαδοποιήσετε σε κατηγορίες. Αν αντιμετωπίσετε πρόβλημα στην κατηγοριοποίηση δοκιμάστε να τα ταξινομήσετε σε αρχή, μέση και τέλος. •   Εάν προσπαθείτε να ενημερώσετε, θα πρέπει να καταγράψετε τις μεγάλες υποκατηγορίες, βάσει των οποίων μπορεί να διαιρεθεί το σύνολο των πληροφοριών που θα δώσετε. 4. Κάτω από κάθε ρωμαϊκό ψηφίο, γράψτε α, β και γ στην αριστερή πλευρά της σελίδας. 5. Γράψτε τα γεγονότα ή τις πληροφορίες που υποστηρίζουν αυτή την κύρια ιδέα. Όταν τελειώσετε, έχετε τη βασικό περίγραμμα για το δοκίμιο και είστε έτοιμοι να συνεχίσετε.  Συνθέστε μια «Δήλωση Θέσεως»  Τώρα που έχετε αποφασίσει, τουλάχιστον προσωρινά, τι πληροφορίες έχετε την πρόθεση να παρουσιάσετε στο κείμενο σας, είστε έτοιμοι να γράψετε τη «δήλωση θέσεως» σας.  Η «Δήλωση θέσεως» λέει στον αναγνώστη για το ποιο πράγμα θα μιλά περίπου το δοκίμιο, και ποιο σημείο, εσείς ο συγγραφέας, θέλετε να τονίσετε.  Γνωρίζετε φυσικά για τι πράγμα θα γράψετε. Αυτό ήταν το θέμα. Τώρα πρέπει να δείτε το περίγραμμα ή το διάγραμμα και να αποφασίσετε ποιο σημείο υπερτονίζει. Τι έχουν να πουν οι βασικές και οι δευτερεύουσες ιδέες σας σχετικά με το θέμα;  Ο «Δήλωση θέσεως» έχει δύο σκέλη:  • Το πρώτο μέρος αναφέρει το γενικό θέμα, πχ. • Ο πολιτισμός της Κένυας • Η κατασκευή ενός μοντέλου τρένου • Οι Δημόσιες Συγκοινωνίες • Το δεύτερο μέρος αναφέρει το περιεχόμενο του δοκιμίου πχ. • έχει μια πλούσια και ποικίλη ιστορία • απαιτεί χρόνο και υπομονή • μπορούν να λύσουν μερικά από τα πιο επίμονα και πιεστικά προβλήματα της πόλης μας  Μόλις διατυπωθεί η «δήλωση θέσης» που να ταιριάζει με αυτό το μοτίβο και με την οποία αισθάνεστε ικανοποιημένοι, είστε έτοιμοι να συνεχίσετε. Γράψτε τις κύριες παραγράφους  Στο σώμα του δοκιμίου, η προετοιμασία μέχρι αυτού του σημείου έρχεται να αποδώσει καρπούς. Πρέπει τώρα να εξηγήσετε, να περιγράψετε ή να επιχειρηματολογήσετε επί του θέματος που έχετε επιλέξει.  Κάθε κύρια ιδέα που καταγράψατε στο σχεδιάγραμμα ή το περίγραμμά σας, θα μετατραπεί σε μία από τις κύριες παραγράφους σας. Αν είχατε τρεις ή τέσσερις βασικές ιδέες, θα έχετε τρεις ή τέσσερις κύριες παραγράφους.  Κάθε κύρια παράγραφος θα έχει την ίδια βασική δομή.  1. Ξεκινήστε καταγράφοντας μια από τις βασικές ιδέες σε μορφή πρότασης. Αν η κύρια ιδέα σας είναι "μειώνουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση," θα μπορούσε να πει κάποιος το εξής: "Οι δημόσιες συγκοινωνίες μειώνουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση." 2. Στη συνέχεια, σημειώστε κάθε ένα από τα δευτερεύοντα σημεία αυτής της κύριας ιδέας, αφήνοντας όμως τέσσερις ή πέντε γραμμές ανάμεσα σε κάθε σημείο. 3. Στο χώρο που αφήσατε κάτω από κάθε σημείο, επεξεργαστείτε λίγο το σημείο αυτό. Η επεξεργασία μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω περιγραφές ή εξηγήσεις ή συζήτηση.  Υποστήριξη δευτερεύοντος σημείου   Οι οδηγοί προτιμούν την οικονομία που προέρχεται από τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς παρά το ξόδεμα του χρόνου τους που υφίστανται οδηγώντας οι ίδιοι.  Επεξεργασία δευτερεύοντος στοιχείου  Μικρότερος χρόνος οδήγησης σημαίνει μικρότερο κόστος συντήρησης όπως είναι η αλλαγή λαδιών. Βεβαίως, μικρότερος χρόνος οδήγησης σημαίνει επίσης και εξοικονόμηση καυσίμων. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό το κέρδος ξεπερνάει το κόστος κίνησης με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.  4. Αν θέλετε, βάλτε και μια συνοπτική πρόταση για κάθε παράγραφο. Εντούτοις αυτό σε γενικές γραμμές, δεν χρειάζεται, καθώς οι προτάσεις αυτού του είδους έχουν την τάση να είναι δύσκαμπτες κι έτσι πρέπει να προσέχουμε πώς τις χρησιμοποιούμε. Από τη στιγμή που όλες οι βασικές σας παράγραφοι πάρουν σάρκα και οστά με κάθε κύριο σημείο τους, είστε έτοιμοι να συνεχίσετε.  Γράψτε την Εισαγωγή και το Συμπέρασμα  Από το κείμενο σας λείπουν τώρα μόνο δύο παράγραφοι: Η εισαγωγή και το συμπέρασμα. Αυτές οι παράγραφοι θα δώσουν στον αναγνώστη ένα σημείο εισόδου και ένα σημείο εξόδου από το δοκίμιο.  Εισαγωγή   Η εισαγωγή θα πρέπει να σχεδιαστεί έτσι ώστε να προσελκύει την προσοχή του αναγνώστη και να δίνει μια ιδέα για το κεντρικό σημείο στο οποίο εστιάζουμε  1. Ξεκινήστε με κάτι που θα τραβήξει την προσοχή. Το τι θα είναι αυτό εξαρτάται από σας, αλλά ορίστε και μερικές ιδέες:   • Εντυπωσιακές πληροφορίες Οι πληροφορίες αυτές πρέπει να είναι σωστές και επαληθεύσιμες, και δεν χρειάζεται να είναι εντελώς νέες για τους αναγνώστες σας. Θα μπορούσε απλώς να είναι ένα κατάλληλο γεγονός που θα δείχνει ξεκάθαρα αυτό που θέλετε να τονίσετε. Εάν χρησιμοποιήσετε πληροφορίες αυτού του είδους, προσθέστε και μια δυο φράσεις που να αναφέρονται σ’ αυτές. • Ανέκδοτο Το ανέκδοτο είναι μια ιστορία που περιγράφει γλαφυρά κάτι. Βεβαιωθείτε ότι το ανέκδοτό σας είναι σύντομο, εστιασμένο και σχετικό με το θέμα. Αν και μπορεί να αποτελέσει μια πολύ αποτελεσματική αφόρμηση για το κείμενό σας, πρέπει το χρησιμοποιείτε με προσοχή. •  Διάλογος Ο κατάλληλος διάλογος δεν είναι ανάγκη να έχει συγκεκριμένους ομιλητές, όμως ο αναγνώστης πρέπει να μπορεί να κατανοήσει το σημείο που θέλετε να μεταδώσετε. Χρησιμοποιείτε μόνο δύο ή τρεις ατάκες για να ξεκαθαρίσετε αυτό που θέλετε να πείτε. Συνεχίστε τον διάλογο με μια ή δύο φράσεις επεξεργασίας του. •  Περιληπτική πληροφόρηση Λίγες φράσεις θα εξηγήσουν το θέμα σας σε γενικές γραμμές μπορεί να οδηγήσουν ομαλά τον αναγνώστη στο  υπόλοιπο κείμενο. Κάθε πρόταση πρέπει να γίνεται σταδιακά πιο συγκεκριμένη, μέχρι να φτάσετε στο δικό σας σημείο. 2. Αν η αφόρμηση ήταν μόνο μια – δυο φράσεις, προσθέστε μια - δύο επιπλέον προτάσεις που θα οδηγήσουν τον αναγνώστη από το άνοιγμα στην «δήλωση θέσεώς» σας. 3. Τελειώστε  την παράγραφό σας με την «δήλωση θέσεως» Συμπέρασμα Το συμπέρασμα φέρνει το κλείσιμο για τον αναγνώστη, συνοψίζοντας τις θέσεις σας ή παρέχοντας μια τελική άποψη για το θέμα σας. Αυτό που χρειάζεται ένα συμπέρασμα είναι τρεις ή τέσσερις ισχυρές προτάσεις, που δεν χρειάζεται να ακολουθούν κάποιον προκαθορισμένο τύπο. Απλά επανεξετάστε τα κύρια σημεία (προσέχοντας να μην τα επαναλάβετε ακριβώς) ή περιγράψτε εν συντομία τα συναισθήματά σας για το θέμα. Ακόμα και ένα ανέκδοτο μπορεί να τερματίσει το κείμενό σας με χρήσιμο τρόπο. Η εισαγωγή και το συμπέρασμα ολοκληρώνουν τις παραγράφους του δοκιμίου σας Αλλά μη σταματήσετε από τώρα! Υπάρχει ένα ακόμα βήμα πριν ολοκληρωθεί πραγματικά το κείμενό σας. Προσθέστε τις τελευταίες πινελιές Έχουν πλέον ολοκληρωθεί όλες οι παράγραφοι του δοκιμίου σας. Εντούτοις πριν θεωρηθεί ως τελικό προϊόν, θα πρέπει να ρίξετε μια ματιά στη μορφοποίηση του εγγράφου σας. Ελέγξτε τη σειρά των παραγράφων. Κοιτάξτε τις παραγράφους σας. Ποια είναι η ισχυρότερη; Ίσως θέλετε να ξεκινήσετε με την ισχυρότερη παράγραφο, να τελειώσετε με την αμέσως επόμενη σε ισχύ και να βάλετε τις πιο αδύναμες στη μέση. Ό,τι και αν αποφασίσετε, σιγουρευτείτε ότι βγαίνει νόημα. Αν η εργασία σας είναι μια περιγραφή διαδικασίας, μάλλον θα πρέπει να τηρήσετε τη σειρά των βημάτων που πρέπει να ολοκληρωθούν. Ελέγξτε τις οδηγίες αυτού που σας την ανέθεσε. Όταν ετοιμάζετε το τελικό σχέδιο, πρέπει να είστε βέβαιοι ότι ακολουθήσατε όλες τις οδηγίες που σας έχουν δοθεί. • Υπάρχουν τα σωστά περιθώρια; • Υπάρχει ο τίτλος, σύμφωνα με τις οδηγίες; • Τι άλλα στοιχεία (ονοματεπώνυμο, ημερομηνία, κ.λπ.) πρέπει να περιλάβετε • Υπάρχει διπλό διάκενο μεταξύ των γραμμών; Ελέγξτε το κείμενό σας. Τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αναθεώρηση της εργασίας σας. Με την αναθεώρηση όσων κάνατε, μπορείτε να βελτιώσετε τα αδύνατα σημεία που διαφορετικά θα χάνονταν. Διαβάστε και ξαναδιαβάστε το έγγραφό σας. • Συνάδει το κείμενο με την κοινή λογική; Αφήστε το για μερικές ώρες και στη συνέχεια διαβάστε το ξανά. Εξακολουθεί να βγάζει νόημα; • Ρέουν οι φράσεις ομαλά από τη μία στην άλλη; Αν όχι, προσπαθήστε να προσθέσετε μερικές λέξεις και φράσεις για να τις συνδέσετε. Λέξεις μετάβασης όπως, όπως "συνεπώς" ή "εντούτοις", μερικές φορές βοηθούν. Επίσης, μπορείτε να αναφερθείτε σε μια σκέψη στην προηγούμενη πρόταση. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για την μετάβαση από τη μία παράγραφο στην άλλη. • Περάσατε το κείμενο από ηλεκτρονικό έλεγχο ορθογραφίας και γραμματικής; Τα βοηθήματα αυτά δεν μπορούν να καλύψουν κάθε λάθος, αλλά μπορούν να πιάσουν λάθη που έχουν παραπέσει. Μόλις ελεγχθεί η δουλειά σας και τελειοποιηθεί η μορφοποίηση, το δοκίμιό σας έχει τελειώσει. Συγχαρητήρια!

Πίνακας με όλα τα τριτόκλιτα επίθετα της αρχαίας ελληνικής γλώσσης

Διαιροῦνται κατὰ τὸ χαρακτήρα τους, ὅπως καὶ τὰ οὐσιαστικά, σὲ φωνηεντόληκτα καὶ συμφωνόληκτα.

Α) Φωνηεντόληκτα ἐπίθετα τῆς γ’ κλίσης

α) Τρικατάληκτα (σὲ -υς, -εια, -υ)

Θέμα: βαθυ-, βαθε-

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ βαθύς ἡ βαθεῖα τὸ βαθύ	οἱ βαθεῖς αἱ βαθεῖαι τὰ βαθέ-α	τὼ βαθεῖ τὼ βαθεία τὼ βαθεῖ
γενική	τοῦ βαθέ-ος τῆς βαθείας τοῦ βαθέος	τῶν βαθέ-ων τῶν βαθειῶν τῶν βαθέ-ων	τοῖν βαθέ-οιν τοῖν βαθείαιν τοῖν βαθέ-οιν
δοτική	τῷ βαθεῖ τῂ βαθείᾳ τῷ βαθεῖ	τοῖς βαθέ-σι ταῖς βαθείαις τοῖς βαθέ-σι	τοῖν βαθέ-οιν τοῖν βαθείαιν τοῖν βαθέ-οιν
αἰτιατική	τὸν βαθύ-ν τὴν βαθεῖαν τὸ βαθύ	τοὺς βαθεῖς τὰς βαθείας τὰ βαθέ-α	τὼ βαθεῖ τὼ βαθεία τὼ βαθεῖ
κλητική	ὦ βαθύ ὦ βαθεῖα ὦ βαθύ	ὦ βαθεῖς ὦ βαθεῖαι ὦ βαθέ-α	ὦ βαθεῖ ὦ βαθεία ὦ βαθεῖ

Παρατηρήσεις

Τὰ τριτόκλητα ἐπίθετα σὲ -υς, -εια, -υ:

1) στὸ ἀρσενικὸ (καὶ στὸ οὐδέτερο) εἶναι γενικῶς ὀξύτονα: βαθύς, βαρύς, βραδύς, γλυκύς, δασύς, εὐθύς, εὐρύς, ἡδύς, θρασύς, ὀξύς, παχύς, ταχύς, τραχύς, κ.ἄ. ΄ βαρύτονα εἶναι μόνο τὸ θῆλυς, θήλεια, θῆλυ καὶ τὸ ἥμισυς, ἡμίσεια, ἥμισυ.

2) Συναιροῦν τὸ χαρακτήρα ε μὲ τὸ ἀκόλουθο ε ἤ ι σὲ ει΄ τὸ ἥμισυς συναιρεῖ πολλὲς φορὲς καὶ τὸ ε+α στὸ τέλος τοῦ οὐδετέρου σὲ -η:τὰ ἡμίσεα καὶ τὰ ἡμίση.

3) Τὸ θηλυκὸ τὸ σχηματίζουν μὲ τὴν κατάληξη –jα: βαθέ-jα, ὅπου τὸ ε+j συναιρεῖται σὲ -ει: βαθεῖα.

β) Δικατάληκτα (σὲ -υς, -υ, γεν. –υος ἤ -εος)

Θέμα: εὐβοτρυ- (εὔβοτρυς=ὁ ἔχων ἄφθονα σταφύλια)

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ,ἡ εὔβοτρυς τὸ εὔβοτρυ	οἱ,αἱ εὐβότρυες τὰ εὐβότρυα	τὼ εὐβότρυε τὼ ευβότρυε
γενική	τοῦ εὐβότρυος τοῦ εὐβότρυος	τῶν εὐβοτρύων τῶν εὐβοτρύων	τοῖν εὐβοτρύοιν τοῖν εὐβοτρύοιν
δοτική	τῷ,τῇ εὐβότρυϊ τῷ εὐβότρυϊ	τοῖς,ταῖς εὐβότρυσι τοῖς εὐβότρυσι	τοῖν εὐβοτρύοιν τοῖν εὐβοτρύοιν
αἰτιατική	τὸν,τὴν εὔβοτρυν τὸ εὔβοτρυ	τοὺς,τὰς εὐβότρυς τὰ εὐβότρυα	τὼ εὐβότρυε τὼ εὐβότρυε
κλητική	ὦ εὔβοτρυ ὦ εὔβοτρυ	ὦ εὐβότρυα ὦ εὐβότρυα	ὦ εὐβότρυε ὦ εὐβότρυε

Β) Συμφωνόληκτα ἐπίθετα τῆς γ’ κλίσης

Ι) ἈΦΩΝΟΛΗΚΤΑ

α) Τρικατάληκτα

1) Σὲ -ας, -ασα, -αν

Θέμα: παντ-

	Ἐνικός	Πληθυντικός
ὀνομαστική	ὁ πᾶς ἡ πᾶσα τὸ πᾶν	οἱ πάντες αἱ πᾶσαι τὰ πάντα
γενική	τοῦ παντός τῆς πάσης τοῦ παντός	τῶν πάντων τῶν πασῶν τῶν πάντων
δοτική	τῷ παντί τῇ πάσῃ τῷ παντί	τοῖς πᾶσι ταῖς πάσαις τοῖς πᾶσι
αἰτιατική	τὸν πάντα τὴν πᾶσαν τὸ πᾶν	τοὺς πάντας τὰς πάσαις τὰ πάντα
κλητική	ὦ πᾶς ὦ πᾶσα ὦ πᾶν	ὦ πάντες ὦ πᾶσαι ὦ πάντα

2) Σὲ -εις, -εσσα, -εν

Θέμα: Χαριεντ-, χαριετ- (χαρίεις=γεμάτος χάρη, χαριτωμένος)

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ χαρίεις ἡ χαρίεσσα τὸ χαρίεν	οἱ χαρίεντες αἱ χαρίεσσαι τὰ χαρίεντα	τὼ χαρίεντε τὼ χαριέσσα τὼ χαρίεντε
γενική	τοῦ χαρίεντος τῆς χαριέσσης τοῦ χαρίεντος	τῶν χαριέντων τῶν χαριεσσῶν τῶν χαριέντων	τοῖν χαριέντοιν τοῖν χαριέσσαιν τοῖν χαριέντοιν
δοτική	τῷ χαρίεντι τῇ χαριέσσῃ τῷ χαρίεντι	τοῖς χαρίεσι ταῖς χαριέσσαις τοῖς χαρίεσι	τοῖν χαριέντοιν τοῖν χαριέσσαιν τοῖν χαριέντοιν
αἰτιατική	τὸν χαρίεντα τὴν χαρίεσσαν τὸ χαρίεν	τοὺς χαρίεντας τὰς χαριέσσας τὰ χαρίεντα	τὼ χαρίεντε τὼ χαριέσσα τὼ χαρίεντε
κλητική	ὦ χαρίεν ὦ χαρίεσσα ὦ χαρίεν	ὦ χαρίεντες ὦ χαρίεσσαι ὦ χαρίεντα	ὦ χαρίεντε ὦ χαριέσσα ὦ χαρίεντε

3) Σὲ -ων, -ουσα, -ον

Θέμα: ἀκοντ- (ἄκων=μὴ θέλοντας, ἀκούσιος)

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ ἄκων ἡ ἄκουσα τὸ ἆκον	οἱ ἄκοντες αἱ ἄκουσαι τὰ ἄκοντα	τὼ ἄκοντε τὼ ἀκούσα τὼ ἄκοντε
γενική	τοῦ ἄκοντος τῆς ἀκούσης τοῦ ἄκοντος	τῶν ἀκόντων τῶν ἀκουσῶν τῶν ἀκόντων	τοῖν ἀκόντοιν τοῖν ἀκούσαιν τοῖν ἀκόντοιν
δοτική	τῷ ἄκοντι τῇ ἀκούσῃ τῷ ἄκοντι	τοῖς ἄκουσι ταῖς ἀκούσαις τὰς ἄκουσι	τοῖν ἀκόντοιν τοῖν ἀκούσαιν τοῖν ἀκόντοιν
αἰτιατική	τὸν ἄκοντα τὴν ἄκουσαν τὸ ἆκον	τοὺς ἄκοντας τὰς ἀκούσας τοῖς ἄκοντα	τὼ ἄκοντε τὼ ἀκούσα τὼ ἄκοντε
κλητική	ὦ ἆκον ὦ ἄκουσα ὦ ἆκον	ὦ ἄκοντες ὦ ἄκουσαι ὦ ἄκοντα	ὦ ἄκοντε ὦ ἀκούσα ὦ ἄκοντε

β) Δικατάληκτα

Μερικὰ ἀφωνόληκτα ἐπίθετα τῆς γ’ κλίσης εἶναι δικατάληκτα μὲ τρία γένη. Αὐτὰ εἶναι σύνθετα μὲ β’ συνθετικὸ οὐσιαστικὸ τριτόκλιτο ἀφωνόληκτο (χάρις, ἐλπίς, πούς, ὀδούς κ.ἄ.) καὶ κλίνονται συνήθως ὅπως τὸ β’ συνθετικό τους.

	Ἐνικός	Πληθυντικός
ὀνομαστική	ὁ,ἡ εὔχαρις τὸ εὔχαρι	οἱ,αἱ εὐχάριτες τὰ εὐχάριτα
γενική	τοῦ,τῆς εὐχάριτος	τὼν εὐχαρίτων
δοτική	τῷ,τῇ εὐχάριτι	τοῖς,ταῖς εὐχάρισι
αἰτιατική	Τὸν,τὴν εὔχαριν τὸ εὔχαρι	τοὺς, τὰς εὐχάριτας τὰ εὐχάριτα

γ) Μονοκατάληκτα (μὲ δύο γένη)

Μερικὰ ἀφωνόληκτα ἐπίθετα τῆς γ’ κλίσης, ἁπλὰ ἤ σύνθετα, εἶναι μονοκατάληκτα μὲ δύο γένη. Αὐτὰ κλίνονται ὅπως τὰ ἀντίστοιχαοὐσιαστικὰ τῆς γ’ κλίσης.

	Ἐνικός	Πληθυντικός
ὀνομαστική	ὁ,ἡ βλάξ	οἱ,αἱ βλάκες
γενική	τοῦ,τῆς βλακός	τῶν βλακῶν
δοτική	τῷ,τῇ βλακί	τοῖς,ταῖς βλαξί
αἰτιατική	Τὸν,τὴν βλάκα	τοὺς,τὰς βλάκας
κλητική	ὦ βλάξ	ὦ βλάκες

ΙΙ) ἘΝΡΙΝΟΛΗΚΤΑ ΚΑΙ ‘ΥΓΡΟΛΗΚΤΑ

α) Τρικατάληκτα

Θέμα: μελαν-

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ μέλας ἡ μέλαινα τὸ μέλαν	οἱ μέλανες αἱ μέλαιναι τὰ μέλανα	τὼ μέλανε τὼ μελαίνα τὼ μέλανε
γενική	τοῦ μέλανος τῆς μελαίνης τοῦ μέλανος	τῶν μελάνων τῶν μελαινῶν τῶν μελάνων	τοῖν μελάνοιν τοῖν μελαίναιν τοῖν μελάνοιν
δοτική	τῷ μέλανι τῇ μελαίνῃ τῷ μέλανι	τοῖς μέλασι ταῖς μελαίναις τοῖς μέλασι	τοῖν μελάνοιν τοῖν μελαίναιν τοῖν μελάνοιν
αἰτιατική	τὸν μέλανα τὴν μέλαιναν τὸ μέλαν	τοὺς μέλανας τὰς μελαίνας τὰ μέλανα	τὼ μέλανε τὼ μελαίνα τὼ μέλανε
κλητική	ὦ μέλαν ὦ μέλαινα ὦ μέλαν	ὦ μέλανες ὦ μέλαιναι ὦ μέλανα	ὦ μέλανε ὦ μελαίνα ὦ μέλανε

Παρατηρήσεις

Σὲ ὅλα τὰ τρικατάληκτα ἐπίθετα τὸ θηλυκό:

1) λήγει σὲ -α βραχύχρονο: βαθύς, βαθεῖα΄ πᾶς, πᾶσα΄ ἑκών, ἓκοῦσα΄ μέλας, μέλαινα.

2) Στὴ γενικὴ τοῦ πληθυντικοῦ τονίζεται πάντοτε στὴ λήγουσα: τῶν βαθειῶν, πασῶν, ἑκουσιῶν, μελαινῶν.

β) Δικατάληκτα

{Ὁμοίως κλίνονται τὰ ἐπίθετα:

1) σὲ -ων, -ον (γεν. –ονος)

2) σὲ -ην, -εν (γεν. –ενος)

3) σὲ -ωρ, -ορ (γεν. –ορος)}

Θέμα: εὐδαιμον-

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ,ἡ εὐδαίμων τὸ εὔδαιμον	οἱ,αἱ εὐδαίμονες τὰ εὐδαίμονα	τὼ εὐδαίμονε
γενική	τοῦ,τῆς εὐδαίμονος τοῦ εὐδαίμονος	τῶν εὐδαιμόνων τῶν ευδαιμόνων	τοῖν εὐδαιμόνοιν
δοτική	τῷ,τῇ εὐδαίμονι τῷ εὐδαίμονι	τοῖς,ταῖς εὐδαίμοσι τοῖς εὐδαίμοσι	τοῖν εὐδαιμόνοιν
αἰτιατική	τὸν,τὴν εὐδαίμονα τὸ εὔδαιμον	τοὺς,τὰς εὐδαίμονας τὰ εὐδαίμονα	τὼ εὐδαίμονε
κλητική	ὦ εὔδαιμον ὦ εὔδαιμον	ὦ εὐδαίμονες ὦ εὐδαίμονα	ὦ εὐδαίμονε

Παρατηρήσεις

Τὰ δικατάληκτα ἐνρινόληκτα καὶ ὑγρόληκτα ἐπίθετα τῆς γ’ κλίσης ἔχουν ἀρχικὸ θέμα σὲ -ον, -εν, -ορ (εὐδαιμον-, ἀρρεν-, ἀπατορ-), ἀλλὰ στὴν ὀνομαστικὴ τοῦ ἐνικοῦ τοῦ ἀρσενικοῦ καὶ θηλυκοῦ δὲν παίρνουν κατάληξη καὶ τὸ βραχύχρονο φωνῆεν ποὺ εἶναι πρὶν ἀπὸ τὸ χαρακτήρα τὸ ἐκτείνουν σὲ μακρόχρονο, τὸ ο σὲ ω, τὸ ε σὲ η: (εὐδαιμον-) εὐδαίμων, (ἀρρεν-) ἄρρην, (ἀπατορ-) ἀπάτωρ.

γ) Μονοκατάληκτα (μὲ δύο γένη)

Αὐτὰ εἶναι ἁπλὰ ἤ σύνθετα μὲ β’ συνθετικὸ τριτόκλιτο ἐνρινόληκτο ἤ ὑγρόληκτο καὶ κλίνονται ὅπως τὰ ἀντίστοιχα οὐσιαστικὰ τῆς γ’ κλίσης.

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ,ἡ μάκαρ	οἱ,αἱ μάκαρες	τὼ μακάρε
γενική	τοῦ,τῆς μάκαρος	τῶν μακάρων	τοῖν μακάροιν
δοτική	τῷ, τῇ μάκαρι	τοῖς,ταῖς μακάρσι	τοῖν μακάροιν
αἰτιατική	τὸν,τὴν μάκαρα	τοὺς,τὰς μακάρας	τὼ μακάρε
κλητική	ὦ μάκαρ	ὦ μάκαρες	ὦ μακάρε

ΙΙΙ) ΣΙΓΜΟΛΗΚΤΑ ΔΙΚΑΤΑΛΗΚΤΑ (ΑΡΣ. ΚΑῚ ΘΗΛ. ΣΕ –ΗΣ, ΟΥΔ. ΣΕ –ΕΣ)

Θέμα: ἀληθεσ-

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ,ἡ ἀληθής τὸ ἀληθές	οἱ,αἱ ἀληθεῖς τὰ ἀληθῆ	τὼ ἀληθεῖ
γενική	τοῦ,τῆς ἀληθοῦς τοῦ ἀληθοῦς	τῶν ἀληθῶν τῶν ἀληθῶν	τοῖν ἀληθοῖν
δοτική	τῷ,τῇ ἀληθεῖ τῷ ἀληθεῖ	τοῖς,ταῖς ἀληθέσι τοῖς ἀληθέσι	τοῖν ἀληθοῖν
αἰτιατική	τὸν,τὴν ἀληθῆ τὸ ἀληθές	τοὺς,τὰς ἀληθεῖς τὰ ἀληθῆ	τὼ ἀληθεῖ
κλητική	ὦ ἀληθές ὦ ἀληθές	ὦ ἀληθεῖς ὦ ἀληθῆ	ὦ ἀληθεῖ

Θέμα: πληρεσ-

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ,ἡ πλήρης τὸ πλῆρες	οἱ,αἱ πλήρεις τὰ πλήρη	τὼ πλήρει
γενική	τοῦ,τῆς πλήρους τοῦ πλήρους	τῶν πλήρων τῶν πλήρων	τοῖν πλήροιν
δοτική	τῷ,τῇ πλήρει τῷ πλήρει	τοῖς,ταῖς πλήρεσι τοῖς πλήρεσι	τοῖν πλήροιν
αἰτιατική	τὸν,τὴν πλήρη τὸ πλῆρες	τοὺς,τὰς πλήρεις τὰ πλήρη	τὼ πλήρει
κλητική	ὦ πλῆρες ὦ πλῆρες	ὦ πλήρεις ὦ πλήρη	ὦ πλήρει

Θέμα: συνηθεσ-

	Ἐνικός	Πληθυντικός	Δυϊκός
ὀνομαστική	ὁ,ἡ συνήθης τὸ σύνηθες	οἱ,αἱ συνήθεις τὰ συνήθη	τὼ συνήθει
γενική	τοῦ,τῆς συνήθους τοῦ συνήθους	τῶν συνήθων τῶν συνήθων	τοῖν συνήθοιν
δοτική	τῷ,τῇ συνήθει τῷ συνήθει	τοῖς,ταῖς συνήθεσι τοῖς συνήθεσι	τοῖν συνήθοιν
αἰτιατική	τὸν,τὴν συνήθη τὸ σύνηθες	τοὺς,τὰς συνήθεις τὰ συνήθη	τὼ συνήθει
κλητική	ὦ σύνηθες ὦ σύνηθες	ὦ συνήθεις ὦ συνήθεις	ὦ συνήθει

Κατὰ τὸ ἀληθὴς κλίνονται πολλὰ ὀξύτονα: ἀγενής, ἀκριβής, ἀσεβής, ἀσθενής, ἀμελής, ἀτυχής, ἐπιμελῆς, εύγενής, εὐσεβής, εὐτυχής, σαφής, ψευδής, κ.ἄ.

Κατὰ τὸ πλήρης κλίνονται ἐπίθετα:

Σὲ -ήρης: ὁ,ἡ μονήρης, τὸ μονῆρες΄ ὁ,ἡ ξιφήρης, τὸ ξιφῆρες, κ.ἄ.

Σὲ -ώδης: ὁ,ἡ δυσώδης, τὸ δυσῶδες΄ ὁ,ἡ εὐώδης, τὸ εὐῶδες.

Σὲ -ώλης: ὁ,ἡ ἐξώλης, τὸ ἐξῶλες (=ἐντελῶς χαμένος)΄ ὁ,ή προώλης, τὸ προῶλες (=ἀπὸ πρὶν χαμένος, ἄξιος νὰ χαθεῖ πρὶν ἀπὸ τὴν ὥρα του)΄ ὁ,ἡ πανώλης, τὸ πανῶλες (=ἐντελῶς χαμένος΄ καὶ μὲ ἐνεργητικὴ σημασία: αὐτὸς ποὺ καταστρέφει τὰ πάντα), κ.ἄ.

Κατὰ τὸ συνήθης κλίνονται ἐπίθετα:

Σὲ -ήθης: ὁ,ἡ εὐήθης, τὸ εὔηθες (=ἀγαθός, ἀπλοϊκός, ἀνόητος) κ.ἄ.

Σὲ -έθης: ὁ,ἡ εὐμεγέθης, τὸ εὐμέγεθες κ.ἄ.

Σὲ -άντης: ὁ,ἡ ἀνάντης, τὸ ἄναντες (=ἀνηφορικός)΄ ὁ,ἡ κατάντης, τὸ κάταντες (=κατηφορικός), κ.ἄ.

ἐπὶσης τὰ ἐπίθετα ὁ,ἡ αὐθάδης, τὸ αὔθαδες΄ ὁ,ἡ αὐτάρκης, τὸ αὔταρκες, κ.ἄ.

Παρατηρήσεις

Τὰ βαρύτονα σιγμόληκτα ἐπίθετα τῆς γ’ κλίσης σὲ -ης, -ες:

1) στὴν ἐνικὴ κλητικὴ τοῦ ἀρσενικοῦ καὶ τοῦ θηλυκοῦ καὶ στὴν ἐνικὴ ὀνομαστική, αἰτιατικὴ καὶ κλήτικὴ τοῦ οὐδετέρου ἀνεβάζουν τὸν τόνο (ἄν εἶναι ὑπερδισύλλαβα): ὁ,ἡ συνήθης, ὦ σύνηθες – τὸ σύνηθες.

2) Στὴ γενικὴ τοῦ πληθυντικοῦ τονίζονται στὴν παραλήγουσα ἀντίθετα μὲ τὸν εἰδικὸ κανὸνα τονισμοῦ 1 ἀπὸ ἀναλογία πρὸς τὴ γενικὴ τοῦ ἐνικοῦ: τῶν πληρέσ-ων, πληρέ-ων = πλήρων (ὅπως τοῦ πλήρους).