Το υπνωτισμένο μαγικό βασίλειο

Το υπνωτισμένο μαγικό βασίλειο

Της Μαρίνας Παντελειού , μαθήτριας της Γ ΄Λυκείου Πάστρας ( για να μαθαίνουν οι νέοι αλλά καλύτερα και παλαιότεροι για τη ζοφερή κατάσταση της χώρας μας σήμερα )

Μια φορά κι έναν καιρό ,κάπου όχι πολύ μακριά από εδώ , υπήρχε ένα μαγεμένο βασίλειο. Μία μικρή μάγισσα , που ακόμα μάθαινε τα ξόρκια και τα μάγια, μεταμόρφωσε όλους τους κατοίκους σε ζώα! Δεν τους πείραζε όμως. Ήταν αντίθετα, πολύ ευτυχισμένοι , γιατί τώρα μπορούσαν να ζουν ανέμελοι χωρίς ανθρώπινα προβλήματα. Στο βασίλειο λοιπόν επικρατούσε η ηρεμία και η ειρήνη. Όλα κυλούσαν υπέροχα ώσπου κατάλαβαν ότι σιγά σιγά τους τέλειωνε το φαγητό.

Τότε ξέσπασε μεγάλη αναταραχή! Τα μικρά ζωάκια, οι λαγοί, οι σκίουροι, οι χελώνες τα όποια έβρισκαν πλέον με δυσκολία τροφή κατηγορούσαν τα μεγάλα που όπως και να το κάνουμε έβρισκαν λόγω του μεγέθους τους και της αγριάδας τους πιο εύκολα. Αντίθετα, τα μεγάλα ζώα κατηγορούσαν τα μικρά ότι απλά δεν έψαχναν αρκετά για να βρουν κάτι να φάνε κι ότι είναι τεμπέληδες. Κανείς όμως δεν αναρωτιόταν ποιος ή τι έφταιγε πραγματικά.

Γιατί εάν ηρεμούσαν λίγο και σκέπτονταν θα έβλεπαν ότι δε φταίει μόνο ο ένας ή μόνο ο άλλος αλλά ότι το φταίξιμο είναι όλων τους. Αρχικά, τα μεγάλα ζώα ,που όπως είπαμε, ήταν πιο δυνατά είχαν καλομάθει να τρώνε το έτοιμο φαγητό και ποτέ δεν σκέφτηκαν να αναζητήσουν και οι ίδιοι την τροφή τους , αλλά περίμεναν τα μικρά ζωάκια να τους τα έχουν όλα έτοιμα. Βεβαία τα μικρά ζωάκια μέχρι τότε δεν παραπονιόταν ποτέ διότι, με το να ταΐζουν τα μεγάλα ζώα ήξεραν ότι δεν θα φαγωθούν τα ίδια.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά, αλλά και τα μικρά ζωάκια που αντί να προσπαθήσουν να σκεφτούν κάποιο πιο έξυπνο τρόπο για αν βρίσκουν φαγητό, όπως ας πούμε να καλλιεργήσουν και οι ίδιοι, εξαρτιόνταν μονάχα στους έτοιμους καρπούς της γης. Λογικό όμως αυτοί χωρίς περιποίηση κάποια στιγμή να σταματήσουν να φυτρώνουν. Όσο περισσότερο περνούσε ο καιρός τόσο λιγόστευαν τα φυτά και τόσο μεγάλωνε και η πεινά τον μικρούληδων.

Αιτία επίσης ήταν ότι το κάθε ζώο νοιαζόταν μόνο για τον εαυτό του και το πώς μόνο του θα καταφέρει να επιβιώσει. Αυτό ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα για τα μικρότερα ειδικά πλασματάκια, τα οποία αδυνατούσαν να βρουν φαγητό από πριν πόσο μάλλον τώρα που ήταν ελάχιστο. Έτσι, δημιουργούνταν τσακωμοί και καυγάδες για το ποιος θα πάρει τι και πόσο του αντιστοιχεί.

Μέσα σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς τη λύση βρέθηκε να πει η γριά χελώνα που όλοι σέβονταν και αγαπούσαν, γιατί ήταν σοφή και δίκαιη. Μάζεψε, λοιπόν, όλα τα ζωάκια ένα όμορφο πρωί για να τους μιλήσει.

Ξεκίνησε να τους εξηγεί. Τους είπε πως αυτό της έχει ξανατύχει στο παρελθόν και πως το να καταφέρουν να λύσουν αυτό το σοβαρό πρόβλημα θα είναι πολύ δύσκολο. Εάν ακολουθήσουν τις συμβουλές της όμως, η επιτυχία τους θα είναι σίγουρη. Τους είπε, λοιπόν, πως πρώτα από όλα και πριν από όλα πρέπει να ξεχάσουν τους τσακωμούς, γιατί αυτοί είναι που κάνουν την κατάσταση χειρότερη. Πρέπει να είναι ενωμένοι και να βοηθούν ο ένας τον άλλο όσο μεγάλος ή μικρός κι αν είναι. Ο καθένας αξίζει μια ευκαιρία να ζήσει στον κόσμο όσο ασήμαντος και μικροσκοπικός και αν φαίνεται.

Τους εξήγησε επιπλέον πως είναι αναγκαίο να μάθουν να καλλιεργούν και να παράγουν την τροφή που τους χρειάζεται χωρίς να βασίζονται μόνο στους έτοιμους καρπούς. Μόνο έτσι θα υπάρχει πάντα αρκετό φαγητό για όλους. Για να πετύχει όμως αυτό πρέπει να βοηθούν όλοι, μικροί-μεγάλοι, καθώς και η μοιρασιά του φαγητού να είναι δίκαιη και όχι τα μεγάλα ζώα να αδικούν τα μικρά.

Τέλος, τους τόνισε πως το πρόβλημα θα λυθεί μόνο εάν χαθεί για πάντα η ιδέα πως ο δυνατός πάντα νικά. Τα μεγάλα ζώα οφείλουν να προστατεύουν τα μικρά. Όχι να τα εκμεταλλεύονται και να τα απειλούν. Πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται, ο καθένας με τις δίκες του μοναδικές ικανότητες έτσι ώστε να καταφέρουν να ξεπεράσουν αυτή τη τόσο δύσκολη κατάσταση.

Τα ζώα μικρά και μεγάλα ακούγοντας τα λόγια της σοφής γριάς χελώνας κατάλαβαν το λάθος τους, ζήτησαν συγγνώμη το ένα στο άλλο και στρώθηκαν αμέσως στη δουλεία. Άλλο έσκαβε, άλλο φύτευε, άλλο έψαχνε για τα κατάλληλα κομμάτια γης. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να ξεπεράσουν τα προβλήματα και τις διαφορές τους και να ζήσουν ξανά ειρηνικά. Για αυτό παιδιά είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να προσπαθούμε να διορθωθούμε και όχι να κατηγορούμε τους άλλους για αυτά που μας συμβαίνουν. Μόνο έτσι, θα καταφέρουμε να ζήσουμε εμείς καλά και όλοι μαζί ακόμα καλυτέρα.