Ρομπέν των Δασών των καταχρεωμένων ( Ο Αρτέμ )

΄Ηταν ,μια φορά και έναν καιρό παιδάκια μου σε ένα νησί ,ένας σπουδαίος άνθρωπος όπως και ο ίδιος πίστευε ότι ήταν και πολλοί άλλοι άνθρωποι ,που κατοικούσαν σε εκείνο το νησί.Οι κάτοικοι του νησιού αντιμετώπιζαν πολλά δύσκολα προβλήματα ανάμεσα τους ήταν και ο Αρτέμ Μ. ο οποίος όμως όπως και οι υπόλοιποι πίστευαν πως κάποιος πρέπει να τους βοηθήσει .Ώσπου μια μέρα ο Αρτέμ εγκατέλειψε το νησί και την οικογένεια του και πήγε να ζήσει αλλού ,εκεί όμως κέρδισε πολλά λεφτά από ένα τυχερό παιχνίδι .Έτσι, αυτός έγινε πλούσιος .Μια μέρα όμως αποφάσισε να επιστρέψει πίσω στο νησί και στην οικογένεια του.Κάτι δυσάρεστο συνέβηκε,όσο αυτός ζούσε εκεί και κέρδισε όλο εκείνο το μεγάλο ποσό χρημάτων.Απόκτησε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του δηλαδή πως αυτός είναι ο πιο πλούσιος από όλους ,ο πιο μορφωμένος και μπορεί να κάνει τα πάντα και κανένας δεν μπορεί να τον σταματήσει .Όταν τελικά επέστρεψε στο νησί ,είδε πως τα πράγματα δεν είχαν βελτιωθεί καθόλου ,αντιθέτως είχαν χειροτερέψει περισσότερο.Μια μέρα αποφάσισε να βοηθήσει τους κατοίκους του νησιού .Καταρχάς ξεκίνησε να τους λέει πως έχει πολλά λεφτά και με αυτόν τον τρόπο θα βάλουν τέλος στα προβλήματα .Οι κάτοικοι όμως επειδή ήταν τρομερά δυσαρεστημένοι και ταλαιπωρημένοι άρχισαν να τον πιστεύουν .

Ο Αρτέμις ένιωθε πλέον βασιλιάς του νησιού ,επειδή έτσι του φέρονταν όλοι.Διότι του άρεσε η αίσθηση αυτή ξεκίνησε να λέει διαφορά ψέματα ,ότι δεν θα χρειαζόταν πλέον να δουλεύουν για να εξασφαλίσουν την τροφή τους ,οτι θα τους χτίσει καινούργια σπίτια για όλους και τα παιδιά τους θα μορφώνονται χωρις να πηγαίνουν σχολειο και θα γίνουν οι καλύτεροι γιατροί σε όλο το κόσμο .Ετσι ,ο Αρτέμ γέμιζε με ψεύτικες ελπίδες τις καρδιές όλων των αθώων ανθρώπων.Οι περισσότεροι από τους κατοίκους ήταν ελάχιστα μορφωμένοι και πίστευαν τα πάντα χωρίς όμως να σκέφτονται ,αν ειναι καλό ή κακό.Όλοι ζούσαν μέσα στην κοροϊδία και το ψέμα ως που μια μέρα ο Αρτέμ δημιούργησε όλα όσα τους είχε υποσχεθεί και όλοι τους ήταν χαρούμενοι .Ο Αρτέμ άρχισε να τους υπόσχεται και αλλα μεγαλύτερα πράγματα και οι ψυχές τους όλο ένα και περισσοτερο γεμίζονταν με χαρά .Οι κάτοικοι του νησιού όμως ,επειδή δεν ήθελαν να γυρίσουν πίσω οι παλιές και άσχημες εποχές ρώτησαν τον Αρτέμ <Σωτήρα μας για ποσο θα διαρκέσει όλο αυτό;> και αυτός κε ένα τεράστιο χαμόγελο απάντησε < για ΠΑΝΤΑ> και όλοι τον πίστευαν και για πολλά πολλά χρόνια έζησαν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι .Ως μου μια ηλιόλουστη μερα ο Αρτέμ πήγε στην κρεβατοκάμαρα του και άνοιξε το χρηματοκιβώτιο του να δει ποσά λεφτά είχε ακομα .Το χαμόγελο από τα χείλη του εξαφανίστηκε σαν αστραπή και φώναξε πολυ δυνατά <ΟΧΙ>.Ηταν άδειο ,δεν υπήρχε τίποτα .Απογοητεύτηκε πάρα πολύ.Είχε χαραμίσει τα λεφτά του σε άχρηστα πράγματα ,ασήμαντα.Από εκείνη την μέρα αποφάσισε να μην ξαναβγεί ,έξω από το δωμάτιο του.Οι κάτοικοι του νησιού είχαν πολλές μέρες να δουν τον Αρτέμ και άρχισαν να ανησυχούν μήπως συνέβηκε κάτι κακό ,μήπως κάτι έπαθε αυτός ,ποτέ όμως δεν σκέφτηκαν μήπως ήταν το τέλος τους .Μια μέρα πήραν την απόφαση να πάνε να τον επισκεπτόυν ,στο βασίλειο του,Αυτός όμως αρνήθηκε να βγει έξω και τους φώναξε δυνατά να βγουν έξω .Αυτοι όμως αρνήθηκαν να βγουν και του ζήτησαν να τους εξηγήσει τι ειχε συμβεί .Οχι ,αυτός δεν ήθελε και έτσι αναγκάστηκαν να φύγουν .Μετά από κάποιες εβδομάδες που τα πράγματα άρχισαν παλι να δυσκολεύουν και οι προμήθειες τους να ελαχιστοποιούνται ,αυτοί ξαναπήραν στον Αρτέμ να του ζητήσουν βοήθεια .Αυτός αποφάσισε να τους πει μια και καλή την αλήθεια οςο δυσάρεστη και αν ηταν.Τους είπε με μεγάλη απογοήτευση ότι δεν εχει άλλα λεφτά και δεν μπορεί να κανει κάτι για να τους βοηθήσει .Οι κάτοικοι τον μισούσαν και τον έδιωξαν από το νησί τους.Τα προβλήματα άρχισαν να ξανά εμφανίζονται αλλα αυτήν την φορά ήταν χειρότερα .Πολλα παιδιά δεν πήγαν σχολείο ,υπήρχε πείνα σε όλοκληρο το νησί .Όμως το καλό ήταν οτι όλοι είχαν αποφασίσει να μην ξανα πιστέψουν τον κάθε Αρτέμ που θα τους λεει οτι αυτός ειναι ο μεσσίας τους και όλο ψεύτικες ελπίδες να τους γεμίζει.Ετσι ,ξεκίνησαν μια καινούργια αρχή ,δύσκολη αλλα ηταν όλοι αποφασισμένοι .Τελος ,έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλυτερα .

Παιδιά ελπίζω να μάθατε κάτι από το παραμύθι .Αυτό που θέλω να σας πω μόνο είναι να μην πιστεύετε εύκολα και να προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που υπάρχουν στην ζωή ,να μην τα βάζετε κάτω .

Της μαθήτριας Γιολάντα Ντέρτι