ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Α.1.
:
Έχει επισημανθεί από πολλούς μελετητές του έργου του Βιζυηνού η θεατρικήλειτουργία των διηγημάτων του. Τα στοιχεία που προσδίδουν θεατρικότητα είναισχεδόν τα ίδια σε όλα τα διηγήματα και ανάγονται στις αφηγηματικές τεχνικές του.
Αναφέρουμε ενδεικτικά παραδείγματα: α) Χρήση από τον συγγραφέα της σκηνικήςμεθόδου της παρουσίασης της δράσης.β) Χρήση περιορισμένης αφηγηματικής σκοπιάς που απέχει τόσο από τονπαντογνώστη
-
αφηγητή όσο και από τον χαρακτήρα
-
αφηγητή και καταφεύγει στονελεύθερο πλάγιο λόγο.
γ) Η διάρθρωση της αφήγησης σε σκηνές που ακολουθούν η μία την άλλη.
Πιο συγκεκριμένα, στο απόσπασμα που μάς δίνεται χρησιμοποιείται ο διάλογοςμεταξύ Γιωργή και Δεσποινιώς και παρουσιάζεται η δράση με σκηνικήαναπαράσταση. Επίσης, έχουμε την χρήση του β΄ προσώπου ως στοιχείοθεατρικότητας καθώς και την εναλλαγή α΄και γ΄ προσώπου.
Μέσα στο διήγηματηρείται μια ίση απόσταση ανάμεσα στον αφηγητή
-
πρόσωπο και στον αφηγητή
-
παντογνώστη, με μία πρωτοπρόσωπη
αφήγηση από έναν αφηγητή που συμμετέχειστην δράση, του οποίου όμως η αφηγηματική σκοπιά δεν είναι τόσο περιορισμένηόσο ενός χαρακτήρα που είναι και αφηγητής ούτε τόσο απεριόριστη όσο τουαφηγητή
-
παντογνώστη.
Μέσα στο διήγημα είναι ευδιάκριτη η εναλλαγή
σκηνών π.χ.: Από την σκηνή της υιοθεσίας θα μεταφερθούμε πολύ αργότερα στο εσωτερικό του σπιτιού, όπου θαπροκύψει η σύγκρουση των δύο προσώπων, η οποία θα προκαλέσει την αποκάλυψητου αμαρτήματος.
Β.1.:
Το διήγημα παρουσιάζει γλωσσική ποικιλία, η κυρίως
αφήγηση είναι γραμμένησε καθαρεύουσα που τις περισσότερες φορές δεν είναι δύσκαμπτη, ενώ οι διάλογοιείναι γραμμένοι στην δημοτική. Ο Βιζυηνός πρώτος εισήγαγε την δημοτική στηνδιηγηματογραφία ,αλλά μόνο στο κομμάτι των διαλόγων όπου παρουσίασε τουςανθρώπους του λαού να μιλούν απλή δημοτική, συχνά με θρακικές ιδιωματικέςλέξεις. Αυτήν την ποικιλία την βλέπουμε και στον λόγο του αφηγητή πουχρησιμοποιεί λόγιους τύπους όταν απευθύνεται άμεσα στον αναγνώστη κα πιο λαϊκόλόγο , όταν απευθύνεται έμμεσα σε αυτόν. Όλα αυτά
,
βέβαια, υπηρετούν το κριτήριοτης αληθοφάνειας
και όχι μόνο. Θα ήταν
εντελώς άτοπο και αστείο ναπαρουσιάζονται οι χαρακτήρες ανθρώπων της αγροτικής ελληνικής υπαίθρου ναμιλούν στην καθαρεύουσα.
-
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δημοτικής:
Ἐνόμισα ὅτι σύ θά ἀγαπήσῃς τό Κατερινιώ περισσότερον ἀπό τούς ἄλλους, ἀλλά, ἀπατήθηκα! Ἐκεῖνοι δέν θέλουνδιόλου ἀδελφήν,καί σύ θέλεις μίαν ἄλλην! Καί τί φταίγει τό φτωχό, σάν ἔγινεν ὅπως τόἔπλασεν ὁ
Θεός. Ἄν
εἶχες μίαν ἀδελφήν ἄσχημην καί μέ ὀλίγον νοῦν, θά τήν ἐβγαζες δι’αὐτό μέσα στους δρόμους, γιά νά πάρῃς μιάν ἄλλην, εὔμορφην καί γνωστικήν.
-
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της καθαρεύουσας:
Μετά τό τέλος τῆς λειτουργίας,
ἐστάθημεν ὅλοι πρό τῆς εἰκόνος τοῦ
Χριστοῦ, καί αὐτοῦ
,
ἐν μέσῳ
τοῦ
περιεστῶτος
λαοῦ
,
ἐνώπιον τῶν φυσικῶν αὐτοῦ
γονέων, παρέλαβεν ἡ
μήτηρ μου τό θετόν αὑτῆς θυγάτριονἐκ τῶν χειρῶν τοῦ
ἱερέως, ἀφοῦ
πρῶτον ὑπεσχέθη εἰς ἐπήκοον
πάντων, ὅτι θέλειἀγαπήσει καί ἀναθρέψει αὐτό, ὡς ἐάν ἦτο σάρξ ἐκ τῆς σαρκός καί ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστῶντης.
ΑΓ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 11
--
ΠΕΙΡΑΙΑΣ
-- 18532 --
ΤΗΛ. 210
-4224752, 4223687
Β.2.α
) :
Ο αφηγητής αναφέρεται στο πρώτο θετό κορίτσι και μας δίνει την πορεία τουμε τέσσερα ρήματα : «ηυξήθη, ανετράφη, επροικίσθη, υπανδρεύθη»,χρησιμοποιώντας την τεχνική της σύνοψης του χρόνου. Ο Γιωργής αγνοούσε τηνεξέλιξη της ζωής του πρώτου θετού κοριτσιού καθώς ήταν παρών μόνο στην υιοθεσίατου αφού αργότερα αναγκάστηκε ο ίδιος να ξενιτευθεί. Η σύνοψη του χρόνουδικαιολογείται από το γεγονός ότι δεν ενδιαφέρει την οικονομία του έργου και δεν θααπασχολήσει το ενδιαφέρον ούτε της οικογένειας ούτε του αναγνώστη η ζωή τουκοριτσιού. Γι’αυτόν τον λόγο
,
η εξέλιξη της κοπέλας μάς δίνεται περιληπτικά.
β)
:
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την αναδρομική αφήγηση στο συγκεκριμένο χωρίογια να αναδείξει το «πάθος» των λόγων της μητέρας. Η σύγκρουση Δεσποινιώς
-
Γιωργή για το
Κατερινιώ προκαλεί το ξέσπασμα της μάνας που , προκειμένου να τονπείσει για την αγάπη της προς το θετό κορίτσι, μάς δίνει όλες τις ενέργειες που θαέκανε μια φυσική μητέρα απέναντι στο παιδί της. Η εναντίωση του Γιωργή για τοθετό κορίτσι προκαλεί την αντίδρασή της και την παράθεση όλων των επιχειρημάτωνπου αποδεικνύουν την στοργή και την τρυφερότητα μιας μητέρας. Η φροντίδα και ηαγάπη δεν είναι αποκλειστικά προερχόμενες μόνο από την φυσική μάνα αλλά απόκάθε γυναίκα που μεγαλώνει ένα παιδί σαν «αίμα» της. Η αντίδρασή της είναισφοδρή
,
γιατί υπερτονίζει με συναισθηματικά και όχι με λογικά επιχειρήματα τηναγάπη της. Το συναίσθημα της Δεσποινιώς
συγκρούεται με την λογική του Γιωργή,που αντιμετωπίζει το Κατερινιώ σαν «ξένο σώμα» της οικογένειας. Ωστόσο, για τηνΔεσποινιώ αυτό δεν ισχύει ,αφού την ανέθρεψε και την φρόντισε με την καρδιά τηςμάνας.
Γ.1.
:
Το απόσπασμα προέρχεται από την πράξη υιοθεσίας του πρώτου θετούκοριτσιού που μας δίνεται χωρίς γραφειοκρατικές τυπικότητες με καθορισμένοθρησκευτικό τελετουργικό (σαν ιεροτελεστία) και «πολιτικό» λαϊκό. Πρόκειται γιαμία απλή , συγκλονιστική περιγραφή όπου μάς δίνεται η σκηνή της δοκιμασίας μεπαρόντες τους φυσικούς γονείς του κοριτσιού και την Δεσποινιώ. Ο πρωτόγεροςζητούσε την διαβεβαίωση ότι κανείς δεν θα διεκδικήσει το παιδί από την νέα τουμητέρα. Ο πατέρας μάς δίνεται με μία απλή αλλά συγκλονιστικά συγκινητικήπεριγραφή , με ένα βουβό πόνο ενώ η φυσική μητέρα παρουσιάζεται σπαρακτικά«ρημαγμένη». Στον αντίποδα έχουμε την αγωνία και τον φόβο της Δεσποινιώς γιατην αίσια έκβαση της διαδικασίας. Η ενδεχόμενη ματαίωση της υιοθεσίας θα σήμαινετην δική της κατάρρευση ,αφού το κορίτσι θα λειτουργήσει ως υποκατάστατο τωνδύο κοριτσιών που έχασε, θα ικανοποιήσει την λαχτάρα της για κορίτσι και θακαταπνίξει τις τύψεις της. Η αγαθοεργία της υιοθεσίας θα λειτουργήσει επίσης ωςαντίβαρο και εξιλέωση για την αμαρτία.
Η δυστυχία των φυσικών γονέων θα γίνει «ευτυχία» της Δεσποινιώς, αφού έστω καιπαροδικά θα κινήσει για λίγο την ταραγμένη της συνείδηση.
Δ.1.:
3
ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
=>
α) Τα κείμενα αναφέρονται σε υιοθεσίες παιδιών και μάλιστα κοριτσιών.
β Η οικονομική κατάσταση των χαρακτήρων παρουσιάζεται αρνητική.
γ) Τα συναισθήματα απέναντι στα παιδιά και στην διατήρησή τους είναι θετικά παράτις αντίξοες οικονομικές συνθήκες.
ΑΓ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 11
--
ΠΕΙΡΑΙΑΣ
-- 18532 --
ΤΗΛ. 210
-4224752, 4223687
2 ΔΙΑΦΟΡΕΣ
=>
α) Στον Βιζυηνό
αναφέρεται η υιοθεσία δύο κοριτσιών , πρώτα ενός μεγάλουκοριτσιού και αργότερα ενός νηπίου ενώ στον Κονδυλάκη μας δίνεται η ύπαρξη ενός νηπίου του οποίου το όνομα είναι Τασούλα.
β) Στον Βιζυηνό , τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει η Δεσποινιώ που θα επιδιώξειτις υιοθεσίες ενώ στον Κονδυλάκη ο ήρωας είναι άντρας και η υιοθεσία προέκυψετυχαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου