Επιτυχόντες του φροντιστηρίου 2015

Θερμά συγχαρητήρια στους επιτυχόντες της φετινής χρονιάς... Μας κάνατε υπερήφανους!!!

ΣΙΜΩΤΑ ΘΕΗ                     ΤΜΗΜΑ  ΝΟΜΙΚΗΣ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ) 

ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ   ΤΜΗΜΑ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) 

ΜΑΝΕΝΤΗ ΑΝΤΩΝΙΑ       ΤΜΗΜΑ  ΙΑΤΡΙΚΗΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ)

ΚΟΛΑΪΤΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ  ΤΜΗΜΑ ΑΓΡΟΝΟΜΩΝ & ΤΟΠΟΓΡΑΦΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΑΘΗΝΑ)

ΚΑΤΣΑΜΠΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ  ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ (ΠΑΤΡΑ) 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ ΜΑΡΙΑ                 ΤΜΗΜΑ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΑΘΗΝΑ)

ΜΗΛΙΑΡΕΣΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ                  ΤΜΗΜΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΓΕΩΠΟΝΩΝ (ΚΑΛΑΜΑΤΑ) 

ΤΡΑΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ                     TMHMA  ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ (ΠΕΙΡΑΙΑΣ) 

ΑΓΓΟΥΡΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ                           ΔΙΕΘΝΩΝ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΠΕΙΡΑΙΑΣ) 

Καλή σταδιοδρομία από καρδιάς!

Λύσεις Ιστορίας 2015

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΕΜΑΤΑ Α1 α): Ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα, τα οποία προέκυψαν μετά την έξωση του Όθωνος και τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1862, βλ. σ. 77, «Οι Ορεινοί απαρτίστηκαν[…]πλοιοκτητών» β): Το 19ο αιώνα δεν παρατηρήθηκε αξιόλογη ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα· βλ. σ. 46, «Η κατάσταση αυτή[…]ιδεολογίας στη χώρα». γ): βλ. σ. 142-143, «Η επιστροφή των προσφύγων[…]κυβέρνησης» Α2 α. Λ. β. Λ γ. Σ δ. Λ ε. Σ Β1 α: βλ. σ. 137, «Μετά την υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου τον Αύγουστο του 1913, με την οποία τερματίζονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι έφτασε και το πρώτο μεταναστευτικό ρεύμα από τη Ρωσία[…] της ελληνικής κυβέρνησης». β: βλ. σ. 140, «Την περίοδο 1919-1921[…] Αρμένιοι και Ρώσοι» Σελίδα 2 από 4 Β2 Βλ. σ. 46, «Οι διαφορές του αγροτικού προβλήματος[…]ταξικό περιεχόμενο». Γ1 α): βλ. σ. 149-151, «στις 24 Ιουλίου 1923[…]επίμαχων περιοχών» και σ. 151-152, «με βάση το άρθρο 11[…]των ανταλλαξίμων». Στο ζήτημα της ανταλλαγής αναφέρεται και η μαρτυρία, όπως έχει καταγραφεί στο έργο Η Έξοδος, του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Στην προκειμένη περίπτωση ο ανταλλάξιμος αναφέρεται στις συνθήκες με τις οποίες ανακοινώθηκε στους Μικρασιάτες μιάς περιοχής η απόφαση που ελήφθη στη Λωζάννη. Θα έπρεπε, σύμφωνα με την ειδικά συστημένη επιτροπή, να καταγραφούν όλοι οι Έλληνες της περιοχής-ονόματα και περιουσιακά στοιχεία. Αφού προσπάθησαν να διασκεδάσουν τους φόβους των ανταλλάξιμων, τους παρότρυναν να εκποιήσουν ό,τι μπορούσαν από την κινητή περιουσία τους και να πάρουν μαζί τους ό,τι απέμενε, πρόβλεψη που γινόταν με την υπογραφείσα Σύμβαση. Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά πως θα μπορούσαν να τους ακολουθήσουν όσοι ήταν «τουρκεμένοι», εννοώντας εν προκειμένω τους εξισλαμισθέντες Έλληνες στην καταγωγή. β): βλ. σ. 151, «Όταν έγινε γνωστή[…] ελληνικού κράτους». Τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της ανταλλαγής επισημαίνει και ο Α. Μ. Συρίγος στο έργο του Ελληνοτουρκικές Σχέσεις. Ο συγγραφέας τονίζει ότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της ανταλλαγής ήταν επιδίωξη και των δύο ηγεσιών, Ελλάδας και Τουρκίας. Πρώτα-πρώτα, ο Κεμάλ, από τα ηγετικά στελέχη των Νεοτούρκων, δε θα μπορούσε να αποστεί από τη βασική θέση της οργάνωσης που ήταν η εκρίζωση του ελληνικού στοιχείου από τις πατρογονικές του εστίες. Συνεπώς, η ανταλλαγή ήταν αναπόφευκτη, «μη αναστρέψιμη», και απλώς «ήταν ζήτημα χρόνου» να πραγματοποιηθεί, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη δευτερογενή ιστορική πηγή. Εξάλλου, χωρίς την απομάκρυνση του ελληνικού στοιχείου από την Τουρκία, δε θα μπορούσε η ελληνική πλευρά να αξιώσει την ανάλογη πολιτική για τους μουσουλμάνους της ελληνικής επικράτειας, ένα είδος αμοιβαιότητας εν προκειμένω, που δεν έβρισκε αντίθετο τον Βενιζέλο. Ο ηγέτης των Φιλελευθέρων, όπως τονίζει ο Γ. Μαυρογορδάτος, χαρακτηριζόταν από «ορθολογισμό» και «ρεαλισμό», οπότε τέτοια στοιχεία πρυτάνευσαν στις επίπονες διαπραγματεύσεις της Λωζάννης. Δείγμα μιάς τέτοιας πολιτικής είχε δώσει, εξάλλου, ως πρωθυπουργός σε μία άλλη τραγική περίσταση, δηλαδή κατά τον διωγμό του 1914, όταν συζητήθηκε το ενδεχόμενο να υπάρξει-εθελούσια έστω-ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ των δύο χωρών. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε «ριζική μέθοδο» για να επιλυθούν τα χρόνια προβλήματα των Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στη Λωζάννη ο Βενιζέλος δεν έλαβε υπόψη του το πολιτικό κόστος από μία αντιδημοφιλή πολιτική, γνώριζε ότι οι Έλληνες της Μικράς Σελίδα 3 από 4 Ασίας ήταν πιστοί οπαδοί του, δε λογάριασε όμως την πιθανή αντίδρασή τους-«θα τον αναθεμάτιζαν», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Μαυρογορδάτος. Η συνέπεια λόγων και πράξεων του Βενιζέλου φάνηκε πάντως και αργότερα, όταν ως πρωθυπουργός από το 1928 έως το 1932 κατέβαλε κάθε προσπάθεια για την αποκατάσταση των προσφύγων στη νέα τους πατρίδα με γνώμονα πάντα το «ρεαλισμό» και το «ρεαλισμό». Δ1 Βλ. σ. 208, «Το θετικό και αισιόδοξο[…]εσωτερική κρίση»· και «Αλλά το πιο σημαντικό[…] με Έλληνες αξιωματικούς». Στη διάσταση του πρίγκιπα Γεωργίου και του Βενιζέλου, ως υπουργού Δικαιοσύνης της Κρητικής Πολιτείας αναφέρονται και οι συγκεκριμένες δευτερογενείς ιστορικές πηγές. Στο απόσπασμα από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους αναφέρεται ότι ο δεύτερος ήδη από το 1900 είχε προτείνει «εμπιστευτικά» στον Γεώργιο τη «σταδιακή λύση» του ζητήματος της ένωσης της Μεγαλονήσου με το εθνικό κέντρο, αφού η «άμεση λύση» ήταν «αδύνατη». Η παράταση του υπάρχοντος καθεστώτος, σύμφωνα με τον Βενιζέλο δε συνιστούσε λύση, επειδή διαιωνιζόταν η εξάρτηση από τις Μεγάλες Δυνάμεις και καθιστούσε το μέλλον της Κρήτης «έρμαιο των αντικρουόμενων ευρωπαϊκών συμφερόντων». Έτσι, η προώθηση της επιθυμητής λύσης θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, σύμφωνα με τον Βενιζέλο, αν άλλαζε η γραμμή πλεύσης και ολοκληρωνόταν η αυτονομία και ουσιαστικά το αυτοδιοίκητο του νησιού. Κάτι τέτοιο θα ήταν σύμφωνο με τις υποσχέσεις των Δυνάμεων, αλλά και το πνεύμα του συντάγματος. Πρόκριμα άμεσης προτεραιότητας, συνεπώς, θα ήταν η σύσταση της Κρητικής Πολιτοφυλακής με Έλληνες αξιωματικούς και η παράλληλη αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων. Αλλά η πρόταση του υπουργού έβρισκε τελείως αντίθετο τον πρίγκιπα, ο οποίος στηριζόταν στην αντίληψη ότι η διαχείριση των εθνικών και διπλωματικών ζητημάτων-εν προκειμένω του Κρητικού-ήταν αποκλειστική αρμοδιότητα της ελληνικής μοναρχίας, άποψη που υποστηρίζει και η Λιλή Μακράκη στο δικό της έργο. Σε απόλυτη συγχορδία ο βασιλιάς Γεώργιος, η ελληνική κυβέρνηση και ο Ύπατος Αρμοστής επέλεγαν διαφορετική μεθόδευση: η προβολή της «εσωτερικής πίεσης» θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς τις ξένες Αυλές, οι οποίες θα μπορούσαν έτσι να συναινέσουν στην ευόδωση των ελληνικών επιδιώξεων. Σχολικό βιβλίο, σ. 209: «Η διάσταση των απόψεων[…]κλίμα διχασμού». Ο Βενιζέλος βρήκε μία ακόμη αφορμή για να εξαπολύσει τους μύδρους εναντίον του Γεωργίου, όταν ο δεύτερος είχε αλλεπάλληλες συζητήσεις με τις ηγεσίες των Δυνάμεων, χωρίς καν να ενημερώνει τους υπουργούς του. Τέτοιου είδους ενέργειες, όχι μόνο δε συνιστούσαν πρόοδο, σύμφωνα με τον Βενιζέλο, αλλά με μία «ασταθή» κυβέρνηση και «ασαφή τα συνταγματικά θεμέλια» η ένωση αποτελούσε χίμαιρα. Ο ίδιος θεωρούσε ως ασφαλέστερο προστάδιο την ανακήρυξη της Κρήτης σε ανεξάρτητο Σελίδα 4 από 4 πριγκιπάτο. Οι πολιτειακές, ωστόσο, αντιλήψεις του πρίγκιπα δεν του επέτρεπαν να αντιληφθεί την πρόταση του υπουργού του και παρέμενε καθηλωμένος σε μία πολιτική δεσποτισμού, υποχείρια ουσιαστικά των ξένων επεμβάσεων. Παραγκωνίζοντας ολωσδιόλου το εγχώριο πολιτικό δυναμικό, έπραττε ό,τι υπαγόρευαν οι αυταρχικές του πεποιθήσεις, ενώ όσοι είχαν ζυμωθεί με τους μακροχρόνιους αγώνες του νησιού θεωρούνταν απαξιωτικά ως «επιζήμιοι». Έτσι, το λαϊκό στοιχείο και η συμμετοχή των ίδιων των Ελλήνων του νησιού στο φλέγον ζήτημα της ένωσης κρίθηκαν ως παράγοντες περιττοί, αν όχι επικίνδυνοι για την αυταρχική εξουσία του πρίγκιπα. Τέλος, ας σημειωθεί ότι «το Σύνταγμα της κρητικής πολιτείας[…]την ψυχολογία των Κρητών», όπως αναφέρεται και στο σχολικό βιβλίο, σ. 208.

Θέματα Ιστορίας 2015

ΣΧΟΛΙΟ: Τα θέματα ήταν βατά και για μέτρια προετοιμασμένους μαθητές.Μοναδική δυσκολία η συνδυαστική ερώτηση για τους πρόσφυγες απο τη Ρωσία.Τα ζητήμτα των πηγών μετρίας δυσκολίας και μικρού μεγέθους.



ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΜΑΪΟΥ 2015 ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΣΥΝΟΛΟ ΣΕΛΙΔΩΝ: ΠΕΝΤΕ (5) ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ ΘΕΜΑ Α1 Να δώσετε το περιεχόμενο των ακόλουθων όρων: α. Ορεινοί β. Φεντερασιόν γ. Πατριαρχική Επιτροπή (1918). Μονάδες 15 ΘΕΜΑ Α2 Να χαρακτηρίσετε τις προτάσεις που ακολουθούν, γράφοντας στο τετράδιό σας, δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί στην κάθε πρόταση, τη λέξη Σωστό, αν η πρόταση είναι σωστή, ή Λάθος, αν η πρόταση είναι λανθασμένη: α. Το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι» και «συνεταιρίζεσθαι» κατοχυρώνεται συνταγματικά το 1844. β. Ο Τρικούπης δεν αποδεχόταν το χωρισμό των εξουσιών και στόχευε στη συγκέντρωση και τον έλεγχό τους από το κόμμα. γ. Το Ελληνικό Τυπογραφείο της Τραπεζούντας συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης . δ. Με τον Οργανικό Νόμο του 1900 δόθηκε οριστική λύση στο Κρητικό ζήτημα. ε. Η συνθήκη φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους Μπολσεβίκους και τον Κεμάλ (Μάρτιος 1921) λειτούργησε ως ταφόπετρα του πον τιακού ζητήματος. Μονάδες 10 ΘΕΜΑ Β1 Να αναφερθείτε: α. στο μεταναστευτικό ρεύμα Ελλήνων από τη Ρωσία, μετά τη συνθήκη του Βουκουρεστίου (μονάδες 5) και β. στο προσφυγικό ρεύμα Ελλήνων από τη Ρωσία, το διάστημα 1919– 1921. (μονάδες 5) Μονάδες 10 ΘΕΜΑ Β2 Να αναφερθείτε στην κατάσταση του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα κατά τον 19ο αιώνα. Μονάδες 15 ΑΡΧΗ 2ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 2ΗΣ ΑΠΟ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΜΑ Γ1 Με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις και αντλώντας στοιχεία από τα κείμενα Α, Β και Γ που σας δίνονται: α. να αναφερθείτε στις ρυθμίσεις της Σύμβασης της Λοζάνης της 30ης Ιανουαρίου 1923 για την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, (μονάδες 13) β. να εξηγήσετε πώς η υπογραφή της Σύμβασης της Λοζάνης συνδέεται με την πραγματικότητα που είχε διαμορφωθεί μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, καθώς και με τις βλέψεις των ηγετών των δύο κρατών. (μονάδες 12) Μονάδες 25 ΚΕΙΜΕΝΟ Α Μια μέρα ήρθε στο Γκέλβερι Επιτροπή, από την Ελλάδα, όπως έλεγαν. Πήγαν μαζί τους και οι δικοί μας, για να κουβεντιάσουν για την Ανταλλαγή. […] Οι άνθρωποι της Επιτροπής ήρθαν και μας έγραψαν τα ονόματα και τις περιουσίες μας. Μας είπαν πως θα γίνει Ανταλλαγή, θα πάμε στην Ελλάδα. Μας σύστησαν να μην φοβόμαστε. Να πουλήσουμε ό,τι μπορούμε από την κινητή μας περιουσία, και τα υπόλοιπα να τα πάρουμε μαζί μας. Μας είπαν πως, αν υπάρχουν στο χωριό μας τουρκεμένοι, μπορούνε, αν θέλουν, να φύγουν κι αυτοί για την Ελλάδα. Η Έξοδος, τ.Β΄, Μαρτυρίες από τις επαρχίες της κεντρικής και νότιας Μικρασίας (Επιμ. Γ. Μουρέλος), Αθήνα: Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, 1982 , σ. 9. ΚΕΙΜΕΝΟ Β Η ελληνική πλευρά [το 1923] επεδίωκε την ανταλλαγή των πληθυσμών. Ο Μουσταφά Κεμάλ συμμετείχε στον στενό πυρήνα των Νεότουρκων που κυβέρνησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1908 έως το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Βασική πολιτική των Νεότουρκων αποτελούσε η εκδίωξη των μη μουσουλμανικών εθνοτήτων από το έδαφος της αυτοκρατορίας. Η έξοδος των Ελλήνων κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήταν μη αναστρέψιμη. Η εκδίωξη των εναπομεινάντων Ελλήνων από την Τουρκία ήταν απλώς ζήτημα χρόνου. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα δ εν θα είχε τη διαπραγματευτική ικανότητα να απαιτήσει τη μετανάστευση των τουρκο–μουσουλμανικών πληθυσμών της Ελλάδος. Α. Μ. Συρίγος, Ελληνοτουρκικές σχέσεις , Αθήνα: Πατάκης 2014, σ. 53. ΑΡΧΗ 3ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 3ΗΣ ΑΠΟ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ Γ Και στο ζήτημα των μειονοτήτων, υπήρξε ανεπανάληπτος ο ορθολογισμός και ο ρεαλισμός της βενιζελικής πολιτικής–και του Βενιζέλου προσωπικά. Κατεξοχήν δείγμα αυτής της ορθολογικής και ρεαλιστικής προσέγγισης υπήρξε η πρώιμη προθυμία του Βενιζέλου να αποδεχθεί την ανταλλαγή πληθυσμών ως ριζική μέθοδο επίλυσης των σχετικών ζητημάτων, ήδη από το 1914 (με την Τουρκία). […] Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Βενιζέλος έσπευσε ανενδοίαστα να αναλάβει προσωπικά τη βαρύτατη ευθύνη της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών (μολονότι προέβλεπε τότε ότι οι πρόσφυγες θα τον «αναθεματίσουν»). Στη συνέχεια ορθολογισμός και ρεαλισμός χαρακτήρισαν την κοσμογονία της προσφυγικής αποκατάστασης μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια. Γ. Θ. Μαυρογορδάτος, Ιστορία της Ελλάδας του 20ο υ αιώνα (Επιμ. Χ. Χατζηιωσήφ), τ.Β2΄, Αθήνα: Βιβλιόραμα, 2003, σσ. 24-25. ΘΕΜΑ Δ1 Αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις και αντλώντας στοιχεία από τα κείμενα Α και Β που σας δίνονται, να εκθέσετε και να εξηγήσετε τη διάσταση απόψεων μεταξύ του πρίγκιπα Γεωργίου και του Ελευθερίου Βενιζέλου, σχετικά με το ζήτημα της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, στο πλαίσιο της πρώτης κυβέρνησης της Κρητικής Πολιτείας. Μονάδες 25 ΚΕΙΜΕΝΟ Α Ο Βενιζέλος υπέρ της σταδιακής πορείας προς την ενωτική λύση Ο σύμβουλος της δικαιοσύνης 1 εισηγήθηκε εμπιστευτικά στον ύπατο αρμοστή2 το καλοκαίρι ήδη του 1900 τη διπλωματική μεθόδευση της σταδιακής εξελίξεως προς την ενωτική λύση: η άμεση επίτευξη της ενώσεως ήταν αδύνατη· η παράταση όμως του καθεστώτος της αρμοστείας ανέστελλε την εφαρμογή των μέτρων που θα επέτρεπαν τη βαθμιαία απαλλαγή της Μεγαλονήσου από τα δεσμά της διεθνούς εξαρτήσεως · έτσι επέβαλλε την άμεση υποταγή της στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων και τη ν καθιστούσε έρμαιο των αντικρουόμενων ευρωπαϊκών συμφερόντων · αντίθετα, η ολοκλήρωση της αυτονομίας, σύμφωνη προς τις υποσχέσεις των Δυνάμεων και τις προβλέψεις του Συντάγματος, θα συντελούσε στην προαγωγή των εθνικών συμφερόντων στο εξωτερικό και την κατοχύρωση της αυτοδιοικήσεως στο εσωτερικό, ιδίως μετά τη διοργάνωση της 1 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος 2 Ο πρίγκιπας Γεώργιος ΑΡΧΗ 4ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 4ΗΣ ΑΠΟ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ πολιτοφυλακής από Έλληνες αξιωματικούς και την παράλληλη αποχώρηση των διεθνών στρατευμάτων. […] Η πρωτοβουλία του Ελευθερίου Βενιζέλου προκάλεσε την άμεση και αποφασιστική αντίδραση του πρίγκιπα Γεωργίου. Η εισήγησή του προσέκρουε τόσο στη γενική αρχή της ουσιαστικής διαχειρίσεως των διπλωματικών θεμάτων, ιδίως μάλιστα του Κρητικού, από τη δυναστεία, όσο και στην ειδικότερη αντίληψη της τελευταίας αυτής γύρω από τη μεθόδευση του εθνικού αγώνα. Ο ύπατος αρμοστής, φορέας των εντολών της Αυλής των Αθηνών, με τη συγκατάθεση πάντοτε και της ελληνικής κυβερνήσεως, απέκρουσε τη συμβιβαστική εξελικτική διαδικασία και επιδίωκε περισσότερο να καταστήσει αβάσταχτη την πίεση από τις εσωτερικές συνθήκες, με την ελπίδα να εκβιάσει την ταχύτερη, κατά το δυνατόν, συγκατάνευση των ευρωπαϊκών Δυνάμεων στην ενωτική λύση. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους , Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΔ΄, σ. 201. ΚΕΙΜΕΝΟ Β Η διάσταση ανάμεσα στον πρίγκιπα Γεώργιο και τον Ελευθέριο Βενιζέλο Ο πρίγκιπας Γεώργιος, έχοντας την αντίληψη ότι η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της Κρήτης ήταν αρμοδιότητα της ελληνικής μοναρχίας, ανέλαβε μόνος τη μεθόδευση της προσάρτησης της Μεγαλονήσου στη μητέρα πατρίδα χωρίς να συμβουλευτεί τους υπουργούς του για τις ενδεδειγμένες ενέργειες και διαπραγματεύσεις. Η πρωτοβουλία του είχε τη μορφή προσωπικών συζητήσεων με τον τσάρο της Ρωσίας και απευθείας διαπραγματεύσεων με τους υπουργούς Εξωτερικών της Ρωσίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Ιταλίας. Ο Βενιζέλος θεώρησε πρόωρες τις ενέργειες του ύπατου αρμοστή, κρίνοντας ότι η κρητική κυβέρνηση ήταν ασταθής και τα συνταγματικά θεμέλια ασαφή. Πίστευε και υποστήριζε την ανακήρυξη της Κρήτης σε ανεξάρτητο πριγκιπάτο ως τελευταίο στάδιο για τη νομότυπη πραγματοποίηση της ένωσής της με την Ελλάδα. […] Ο πρίγκιπας δεν ήταν ικανός να αντιληφθεί τη λεπτή διαφορά μεταξύ της δεσποτικής διακυβέρνησης με ξένη κηδεμονία και, από την άλλη μεριά, της πλήρους αυτονομίας χωρίς ξένες επεμβάσεις και με κυβερνήτη διορισμένο από την ελληνική κυβέρνηση, που υποστήριζε ο Βενιζέλος ως ασφαλέστερη μεθόδευση για την απώτερη επίτευξη του ενωτικού σκοπού… Ο πρίγκιπας Γεώργιος είχε την πεποίθηση ότι οποιαδήποτε λύση του Κρητικού θα προερχόταν από τις Μεγάλες Δυνάμεις και, κατά τη γνώμη του, οι πολιτικοί παράγοντες της Κρήτης ήταν άσχετοι με το θέμα, αν όχι επιζήμιοι… Στάθηκε αδύνατο γι΄ αυτόν να αντιληφθεί τη σημασία της πολιτικής κινητοποίησης των ίδιων των Κρητικών, καθώς και την εύλογη απαίτησή τους να αποκτήσουν τον έλεγχο της τύχης τους μετά από αιώνες αγώνων κατά των Τούρκων κυριάρχων. Λ. Μακράκης, Ελευθέριος Βενιζέλος, σσ. 397-403, στο Αξιολόγηση των μαθητών της Γ’ Τάξης του Ενιαίου Λυκείου στο μάθημα Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας, τ.Β΄, ΥΠΕΠΘ ( Κ.Ε.Ε.), Αθήνα 2000, σσ. 315-316. Όλα τα κείμενα αποδόθηκαν σε μονοτονικό· διατηρήθηκε , όμως, η ορθογραφία τους. ΑΡΧΗ 5ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 5ΗΣ ΑΠΟ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ (για τους εξεταζομένους) 1. Στο εξώφυλλο να γράψετε το εξεταζόμενο μάθημα. Στο εσώφυλλο πάνω-πάνω να συμπληρώσετε τα ατομικά στοιχεία μαθητή. Στην αρχή των απαντήσεών σας να γράψετε πάνω-πάνω την ημερομηνία και το εξεταζόμενο μάθημα. Να μην αντιγράψετε τα θέματα στο τετράδιο και να μη γράψετε πουθενά στις απαντήσεις σας το όνομά σας. 2. Να γράψετε το ονοματεπώνυμό σας στο πάνω μέρος των φωτοαντιγράφων αμέσως μόλις σας παραδοθούν. Τυχόν σημειώσεις σας πάνω στα θέματα δεν θα βαθμολογηθούν σε καμία περίπτωση. Κατά την αποχώρησή σας να παραδώσετε μαζί με το τετράδιο και τα φωτοαντίγραφα. 3. Να απαντήσετε στο τετράδιό σας σε όλα τα θέματα μόνο με μπλε ή μόνο με μαύρο στυλό με μελάνι που δεν σβήνει. 4. Κάθε απάντηση επιστημονικά τεκμηριωμένη είναι αποδεκτή. 5. Διάρκεια εξέτασης: τρεις (3) ώρες μετά τη διανομή των φωτοαντιγράφων. 6. Ώρα δυνατής αποχώρησης: 10.00 π.μ. ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ KΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟ

Λύσεις Λατινικών 2015

Πανελλήνιες Εξετάσεις Ημερήσιων Γενικών Λυκείων Εξεταζόμενο Μάθημα: Λατινικά Θεωρητικής Κατεύθυνσης , Ημ/νία: 27 Μαΐου 2015 Απαντήσεις Θεμάτων Α1. Μετάφραση Το παράδειγμα αυτό παρακίνησε κάποιον παπουτσή να μάθει σ’ ένα κοράκι τον ίδιο χαιρετισμό. Για πολύ καιρό κόπιαζε μάταια˙ κάθε φορά που το πουλί δεν απαντούσε, ο παπουτσής συνήθιζε να λέει: «Κρίμα στον κόπο μου». Αν όμως τυχαία, όπως συμβαίνει συνήθως, χάσουν την εξουσία, τότε γίνεται αντιληπτό πόσο υπήρξαν στερημένοι από φίλους. Αυτό είναι που λένε ότι είπε ο Ταρκύνιος, όταν ήταν εξόριστος: «Τότε κατάλαβα ποιους είχα πιστούς φίλους, ποιους άπιστους, όταν δεν μπορούσα πια να ανταποδώσω τη χάρη ούτε σε εκείνους ούτε σε αυτούς». Η Πορκία, η σύζυγος του Βρούτου, όταν το σχέδιο του άντρα της για τη δολοφονία του Καίσαρα έμαθε, ένα μαχαιράκι μανικιουρίστα τάχα για να κόψει τα νύχια της ζήτησε και αυτοτραυματίστηκε μ’ αυτό, καθώς της γλίστρησε δήθεν τυχαία. Έπειτα ο Βρούτος, αφού κλήθηκε στην κρεβατοκάμαρά (της) από τα ξεφωνητά των υπηρετριών, ήρθε για να τη μαλώσει, γιατί τάχα (κατά τη γνώμη του) είχε κλέψει την τέχνη του μανικιουρίστα. Β1.α. pari diutius inopum haec quο neuter cultelli ungues mihi eius Β1. β. Ea exempla sutores quosdam incitaverunt (/-ere) Μεθοδικό Φροντιστήριο www.methodiko.net Βουλιαγμένης & Κύπρου 2, Αργυρούπολη, Τηλ: 210 99 40 999 Δ. Γούναρη 201, Γλυφάδα, Τηλ: 210 96 36 300 B2. doctu respondendo solentium perdam faciendus casuris sunto diceremur fert referre interfice cognoscetis elaberentur resecuerit obiurgavisse Γ1. α. postquam Brutus vocatus est Εκφέρεται με οριστική παρακειμένου (vocatus est), γιατί η πράξη μας ενδιαφέρει από καθαρά χρονική άποψη. Σε σχέση με την πρόταση που προσδιορίζει, δηλαδή την κύρια, δηλώνει το προτερόχρονο. Γ1. β. Quos fidos amīcos habui? Γ1. γ. Homines dicunt Porciam, Bruti uxorem, cultellum tonsorium poposcisse. Γ1. δ. quod Tarquinius dixisse fertur exulans. Το υποκείμενο του απαρεμφάτου dixisse τίθεται σε ονομαστική (Tarquinius) γιατί το απαρέμφατο εξαρτάται από το προσωπικό παθητικό δοξαστικό ρήμα fertur. Παρατηρείται το Μεθοδικό Φροντιστήριο www.methodiko.net Βουλιαγμένης & Κύπρου 2, Αργυρούπολη, Τηλ: 210 99 40 999 Δ. Γούναρη 201, Γλυφάδα, Τηλ: 210 96 36 300 φαινόμενο της άρσης Λατινισμού του ειδικού απαρεμφάτου. Επιπρόσθετα και ως συνέπεια της μετατροπής του Tarquinium σε Tarquinius λόγω του Λατινισμού, η χρονική μετοχή exulantem τρέπεται σε ονομαστική exulans (καθώς είναι συνημμένη στο Tarquinius). Γ2. α. Id exemplum sutōrem quendam incitat, ut corvum doceat parem salutatiōnem. Εκφέρεται με υποτακτική ενεστώτα (doceat) γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (incitat) και αναφέρεται στο παρόν. Έχουμε ιδιομορφία στην ακολουθία των χρόνων, διότι η βούληση είναι ιδωμένη τη στιγμή της εμφάνισής της στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής της (συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση). Γ2. β. Υπόθεση αντίθετη προς την πραγματικότητα α) στο παρόν Υπόθεση: si caderent (Υποτ. Πρτ.) Απόδοση: intellegeretur (Υποτ. Πρτ.) β) στο παρελθόν Υπόθεση: si cecidissent (Υποτ. Υπερσ.) Απόδοση: intellectum esset (Υποτ. Υπερσ.) Γ2γ «... Brutus venit ad eam obiurgandam...» (ad + αιτιατική γερουνδιακού). Εδώ η γερουνδιακή έλξη έχει ήδη γίνει. Η ενεργητική σύνταξη είχε ως εξής: ad eam obiurgandum 1. ... ut eam obiurgaret τελική πρόταση 2. ... qui eam obiurgaret αναφορική - τελική πρόταση 3. ... eam obiurgatum σουπίνο 4. ... eam obiurgandi causa γεν γερουνδίου + ca

Θέματα Λατινικών 2015

Σχόλιο: Θέματα χωρίς πολλά υποερωτήματα , άσκηση από την ύλη 

της Β΄ Λυκείου ( η δυσκολότερη ) και ερωτήματα μέσα στα λογικά πλαίσια επιμένωντας στην ακολουθία των χρόνων.ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΕΤΑΡΤΗ 27 ΜΑΪΟΥ 2015 ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΣΥΝΟΛΟ ΣΕΛΙΔΩΝ: ΤΡΕΙΣ (3) ΚΕΙΜΕΝΟ Id exemplum sutōrem quendam incitavit, ut corvum docēret parem salutatiōnem. Diu operam frustra impendēbat; quotiescumque avis non respondēbat, sutor dicere solēbat «Oleum et operam perdidi». ………………………………………………………………………………………… Quodsi forte, ut fit plerumque, cecidērunt, tum intellegitur, quam fuerint inopes amicōrum. Hoc est quod Tarquinium dixisse ferunt exulantem: «Tum intellexi, quos fidos amīcos habuissem, quos infīdos, cum iam neutris gratiam referre poteram». ………………………………………………………………………………………… Porcia, Bruti uxor, cum viri sui consilium de interficiendo Caesare cognovisset, cultellum tonsorium quasi unguium resecandōrum causā poposcit eōque velut forte elapso se vulnerāvit. Clamōre deinde ancillārum in cubiculum vocātus Brutus ad eam obiurgandam vēnit, quod tonsōris praeripuisset officium. Α1. Να μεταφράσετε στο τετράδιό σας τα παραπάνω αποσπάσματα. Μονάδες 40 Παρατηρήσεις Β1α. Nα γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθεμία από τις παρακάτω λέξεις: parem : την αφαιρετική ενικού αριθμού στο ίδιο γένος diu : τον συγκριτικό βαθμό inopes : τη γενική πληθυντικού αριθμού στο ίδιο γένος hoc : την ονομαστική πληθυντικού αριθμού στο ουδέτερο γένος quos (το 1ο στο κείμενο) : την αφαιρετική ενικού αριθμού στο θηλυκό γένος neutris : την ονομαστική ενικού αριθμού στο αρσενικό γένος cultellum : την ονομαστική πληθυντικού αριθμού unguium : την κλητική πληθυντικού αριθμού se : τη δοτική ενικού αριθμού στο α΄ πρόσωπο eam : τη γενική ενικού αριθμού στο ίδιο γένος Μονάδες 10 ΑΡΧΗ 2ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 2ΗΣ ΑΠΟ 3 ΣΕΛΙΔΕΣ Β1β. «Id exemplum sutōrem quendam incitavit»: να μεταφέρετε τις λέξεις της παραπάνω πρότασης στον άλλον αριθμό. Μονάδες 5 Β2. Nα γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθένα ν από τους παρακάτω ρηματικούς τύπους: docēret : το σουπίνο στην αφαιρετική respondēbat : τη δοτική του γερουνδίου solēbat : τη γενική πληθυντικού αριθμού της μετοχής ενεστώτα στο θηλυκό γένος perdidi : το α΄ ενικό πρόσωπο της υποτακτικής ενεστώτα στην ίδια φωνή fit : το γερουνδιακό στην ονομαστική ενικού αριθμού στο αρσενικό γένος cecidērunt : τη δοτική πληθυντικού αριθμού της μετοχής μέλλοντα στο ουδέτερο γένος fuerint : το γ΄ πληθυντικό πρόσωπο της προστακτικής μέλλοντα dixisse : το α΄ πληθυντικό πρόσωπο της υποτακτικής παρατατικού στην άλλη φωνή ferunt : το γ΄ ενικό πρόσωπο της οριστικής ενεστώτα στην ίδια φωνή referre : το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής ενεστώτα στην άλλη φωνή interficiendo cognovisset elapso : : : το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής ενεστώτα στην άλλη φωνή το β΄ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής μέλλοντα στην ίδια φωνή το γ΄ πληθυντικό πρόσωπο της υποτακτικής παρατατικού resecandōrum obiurgandam : : το γ΄ ενικό πρόσωπο της οριστικής συντελεσμένου μέλλοντα στην άλλη φωνή το απαρέμφατο του παρακειμένου στην άλλη φωνή Μονάδες 15 Γ1α. «vocātus»: να αναλύσετε τη μετοχή σε δευτερεύουσα χρονική πρόταση, εισαγόμενη με τον χρονικό σύνδεσμο postquam (μονάδα 1) και να αιτιολογήσετε την εκφορά της (μονάδες 2). Μονάδες 3 Γ1β. «Tum intellexi, quos fidos amīcos habuissem»: να μετατρέψετε τον πλάγιο λόγο σε ευθύ. Μονάδες 3 ΑΡΧΗ 3ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 3ΗΣ ΑΠΟ 3 ΣΕΛΙΔΕΣ Γ1γ. «Porcia, Bruti uxor, cultellum tonsorium poposcit»: να μετατρέψετε τον ευθύ λόγο σε πλάγιο, με εξάρτηση από το «Homines dicunt». Μονάδες 3 Γ1δ. «quod Tarquinium dixisse ferunt exulantem»: να αναδιατυπώσετε την πρόταση αντικαθιστώντας το ρήμα ferunt με το ρήμα fertur. Να επιφέρετε τις απαραίτητες αλλαγές (μονάδες 4) και να τις αιτιολογήσετε (μονάδες 2). Μονάδες 6 Γ2α. «Id exemplum sutōrem quendam incitavit, ut corvum docēret parem salutatiōnem»: να αναδιατυπώσετε την περίοδο αντικαθιστώντας το ρήμα της κύριας πρότασης incitavit με το ρήμα incitat. Να προβείτε στην απαραίτητη αλλαγή (μονάδα 1) και να την αιτιολογήσετε (μονάδες 2). Μονάδες 3 Γ2β. «Quodsi forte cecidērunt, tum intellegitur»: να μετατρέψετε τον υποθετικό λόγο έτσι ώστε να εκφράζε ται αντίθεση προς την πραγματικότητα α) στο παρόν (μονάδες 2) και β) στο παρελθόν (μονάδες 2). Μονάδες 4 Γ2γ. «Brutus ad eam obiurgandam vēnit»: να αποδώσετε με τέσσερις τρόπους τον υπογραμμισμένο προσδιορισμό του σκοπού (να μην αποδοθεί με τελική μετοχή). Μονάδες 8 ΟΔΗΓΙΕΣ (για τους εξεταζομένους) 1. Στο εξώφυλλο να γράψετε το εξεταζόμενο μάθημα. Στο εσώφυλλο πάνω- πάνω να συμπληρώσετε τα ατομικά στοιχεία μαθητή. Στην αρχή των απαντήσεών σας να γράψετε πάνω-πάνω την ημερομηνία και το εξεταζόμενο μάθημα. Να μην αντιγράψετε τα θέματα στο τετράδιο και να μη γράψετε πουθενά στις απαντήσεις σας το όνομά σας. 2. Να γράψετε το ονοματεπώνυμό σας στο πάνω μέρος των φωτοαντιγράφων αμέσως μόλις σας παραδοθούν. Τυχόν σημειώσεις σας πάνω στα θέματα δεν θα βαθμολογηθούν σε καμία περίπτωση. Κατά την αποχώρησή σας να παραδώσετε μαζί με το τετράδιο και τα φωτοαντίγραφα. 3. Να απαντήσετε στο τετράδιό σας σε όλα τα θέματα μόνο με μπλε ή μόνο με μαύρο στυλό με μελάνι που δεν σβήνει. 4. Κάθε απάντηση τεκμηριωμένη είναι αποδεκτή. 5. Διάρκεια εξέ τασης: τρεις (3) ώρες μετά τη διανομή των φωτοαντιγράφων. 6. Ώρα δυνατής αποχώρησης: 10.30 π.μ. ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ KΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ

Λύσεις Αρχαίων 2015

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2015 ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ Α1. Έτσι, λοιπόν, προετοιμασμένοι οι άνθρωποι αρχικά ζούσαν διασκορπισμένοι, πόλεις όμως δεν υπήρχαν. Αφανίζονταν, λοιπόν, από τα θηρία, επειδή ήταν πιο αδύναμοι από αυτά σε κάθε περίπτωση και οι τεχνικές γνώσεις, όσον αφορά τη διατροφή προσέφεραν σε αυτούς σημαντική βοήθεια, όσον αφορά όμως τον πόλεμο με τα θηρία ήταν ανεπαρκείς- γιατί δεν είχαν ακόμη την τέχνη για την οργάνωση της πολιτείας, μέρος της οποίας είναι η πολεμική- επιζητούσαν, λοιπόν, να συγκεντρώνονται και να σώζονται χτίζοντας πόλεις ˙ κάθε φορά, λοιπόν, που συγκεντρώνονταν αδικούσε ο ένας τον άλλο, επειδή δεν είχαν την τέχνη για την οργάνωση της πολιτείας, ώστε πάλι διασκορπιζόμενοι καταστρέφονταν. Ο Δίας, λοιπόν, επειδή φοβήθηκε για το γένος μας μήπως χαθεί εντελώς, στέλνει τον Ερμή να φέρει στους ανθρώπους τον σεβασμό και τη δικαιοσύνη, για να υπάρχει τάξη στις πόλεις και συνεκτικοί δεσμοί φιλίας. Β1. Η φωτιά αποτελεί το θεϊκό μερίδιο που είχαν την τύχη, χάρη στην παρέμβαση του Προμηθέα, να λάβουν οι άνθρωποι. Είναι θεϊκό, γιατί το κατείχαν ως τότε μόνον οι θεοί, είναι θεϊκό, γιατί οι άνθρωποι το απέκτησαν με θεϊκή παρέμβαση του Προμηθέα, είναι επίσης θεϊκό, γιατί, επιτρέποντας στον άνθρωπο να αναπτύξει πολιτισμό, του επέτρεψε κατά συνέπεια να αναγνωρίσει την ύπαρξη των θεών. Η πρώτη και άμεση συνέπεια του δώρου της φωτιάς, σύμφωνα με τον Πρωταγόρα, είναι ακριβώς η εμφάνιση της θρησκείας. Β2. «Οὕτω δή παρεσκευασμένοι κατ΄ἀρχάς ἄνθρωποι ᾤκουν σποράδην, πόλεις δέ οὐκ ἦσαν . ἀπώλλυντο οὖν ὑπό τῶν 2 θηρίων διά τό πανταχῇ αὐτῶν ἀσθενέστεροι εἶναι, καί ἡ δημιουργική τέχνη αὐτοῖς πρός μέν τροφήν ἱκανή βοηθός ἦν, πρός δέ τόν τῶν θηρίων πόλεμον ἐνδεής – πολιτικήν γάρ τέχνην οὔπω εἶχον, ἧς μέρος πολεμική -ἐζήτουν δή ἁθροίζεσθαι καί σῴζεσθαι κτίζοντες πόλεις » Οι άνθρωποι σύμφωνα με τον Πρωταγόρα, αρχικά ζούσαν μεμονωμένα και κατοικούσαν διασκορπισμένοι εδώ κι εκεί. Όμως η ζωή τους κινδύνευε από τα θηρία, που τους αφάνιζαν. Αυτή την απειλή δεν μπορούσαν να την αντιμετωπίσουν για δύο κυρίως λόγους: α) γιατί υστερούσαν από τα θηρία στη σωματική δύναμη β) είχαν εργαλεία για την εξασφάλιση της τροφής, όχι όμως και κατάλληλα όπλα για την προστασία τους από τα θηρία. Αυτή την ανεπάρκεια την αποδίδει ο Πρωταγόρας στο ότι οι άνθρωποι δεν είχαν αναπτύξει ακόμα την πολιτική τέχνη( την τέχνη για την οργάνωση των πόλεων) και επομένως δεν είχαν ούτε την πολεμική τέχνη, για να μπορούν να αποκρούουν τις επιθέσεις των θηρίων. «ἐζήτουν ἀρθροίζεσθαι »: προκειμένου οι άνθρωποι να προστατευτούν από τις επιθέσεις των θηρίων, επιδίωκαν να ζουν κοντά ο ένας στον άλλο. Παρατηρούμε, λοιπόν, πως η κοινωνική – ομαδική συμβίωση, σύμφωνα με τον Πρωταγόρα, ήταν συμβατική και αποτέλεσμα της ανάγκης μπροστά σε έναν κοινό κίνδυνο. «ὅτ’οὖν ἁθροισθεῖεν, ἠδίκουν ἀλλήλους ἅτε οὐκ ἔχοντες τήν πολιτικήν τέχνην, ὥστε πάλιν σκεδαννύμενοι διεφθείροντο» Κατά τον Πρωταγόρα αίτιο της δημιουργίας των πρώτων κοινωνικών σχηματισμών ήταν ο κίνδυνος από τα θηρία , ενώ οι άνθρωποι δεν ήταν πλασμένοι εκ φύσεως να ζουν οργανωμένοι σε πόλεις. Το αποτέλεσμα αυτής της 3 συνάθροισης ήταν η δημιουργία νέων προβλημάτων, καθώς έλειπε από τους ανθρώπους η πολιτική οργάνωση. Έτσι, καθίσταντο ανίκανοι να συμβιώσουν και άρχιζαν να αδικούν ο ένας τον άλλο. Επομένως, μη μπορώντας πια τη συμβατική αυτή συμβίωση και πάλι χωρίζονταν, σκορπίζονταν και αφανίζονταν από τα θηρία. «Ζεύς οὖν δείσας περί τῷ γένει ἡμῶν μή ἀπόλοιτο πᾶν, Ἑρμῆν πέμπει ἄγοντα εἰς ἀνθρώπους αἰδῶ τε καί δίκην, ἵν΄εἶεν πόλεων κόσμοι τε καί δεσμοί φιλίας συναγωγοί.» Στο σημείο αυτό επεμβαίνει δυναμικά ο Δίας ο ύψιστος ρυθμιστής των πραγμάτων και αποφασίζει να μην αφήσει το ανθρώπινο γένος να αφανιστεί. Έτσι, με τον αγγελιαφόρο Ερμή στέλνει στους ανθρώπους δύο βασικά μέσα που θα καταστήσουν δυνατή τη δημιουργία των πολιτικών κοινωνιών και θα εξασφαλίσουν την παραπέρα εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού, την αιδώ και τη δίκη. Η αιδώς είναι μια έννοια σύνθετη, της οποίας το σημασιολογικό περιεχόμενο δεν μπορεί να αποδοθεί στα νέα ελληνικά με μία μόνο λέξη. Είναι η ηθική συνείδηση, ο σεβασμός στους άγραφους νόμους , το φιλότιμο, ο αυτοσεβασμός. Είναι το συναίσθημα της ντροπής που νιώθει ο κοινωνικός άνθρωπος για κάθε πράξη που δε συμφωνεί με τις καθιερωμένες κοινωνικές αντιλήψεις. Το συναίσθημα αυτό λειτουργεί και ως κίνητρο για την εκτέλεση του χρέους και του καθήκοντος που επιβάλλει η κοινωνία στα μέλη της, αφού έτσι αποφεύγεται η αγανάκτηση και η αποδοκιμασία από τους άλλους. Η δίκη είναι το συναίσθημα της δικαιοσύνης, η αντίληψη του δικαίου και του αδίκου, ο σεβασμός των γραπτών νόμων και 4 των δικαιωμάτων των συνανθρώπων μας και οι ενέργειες για την αποκατάσταση αυτών των δικαιωμάτων , όταν καταστρατηγούνται βάναυσα από κάποιον. Η αξία των δύο αυτών εννοιών είναι τεράστια για τη συνοχή του συνόλου. Κρατούν δεμένους ψυχικά τους ανθρώπους, ώστε να μην συγκρούονται, αποφεύγεται και προλαμβάνεται η αδικία με αποτέλεσμα να μη διαταράσσεται η ομαλή συμβίωση, να διασφαλίζεται η συνοχή του συνόλου, να υπάρχει ισορροπία στις μεταξύ τους σχέσεις, κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, να επικρατεί ευταξία στην οργανωμένη κοινωνία. Η αιδώς, λοιπόν, και η δίκη αποτελούν τη βάση της ομαλής κοινωνικής συμβίωσης και την προϋπόθεση για την ανάπτυξη του πολιτισμού. Κατά το Δία η αιδώς και η δίκη θα εξασφαλίσουν ευταξία και συνεκτικούς δεσμούς φιλίας στις πόλεις δηλαδή εύρυθμη λειτουργία. «ἐρωτᾷ οὖν Ἐρμῆς… καὶ πάντες μετεχόντων·»: με τον διάλογο Ερμή-Δία έχουμε την κορύφωση και την ολοκλήρωση του μύθου του Πρωταγόρα. Ρωτάει, λοιπόν, τον Δία αν πρέπει να μοιράσει την αιδώ και τη δίκη μόνο σε λίγους, όπως έχει γίνει στο παρελθόν με τις υπόλοιπες τέχνες, ή σε όλους τους ανθρώπους. Η εντολή του Δία είναι ρητή : σε όλους ανεξαιρέτως θα μοιραστεί η αιδώς και η δίκη και η συμμετοχή τους σε αυτές θα είναι υποχρεωτική και καθολική. Β3 « οὐ γάρ ἄν γένοιντο πόλεις …..… ὡς νόσον πόλεως». Είναι προφανές ότι ο Δίας θεωρεί την αιδώ και τη δίκη θεμέλια της κοινωνικής συμβίωσης, της ανθρώπινης κοινωνίας. Και για να περιχαρακώσει με κύρος την απόφασή του αυτή προσθέτει: «νόμον γε θές παρ’ἐμοῦ» .Επισείει, δηλαδή, με νόμο τη θανατική ποινή σε εκείνον που δε θα είναι σε θέση να μετέχει στην αιδώ και τη δίκη είτε δε θα μπορεί είτε δε θα θέλει. Και 5 θέλοντας να δείξει τη σπουδαιότητα και την αυστηρότητα του νόμου προσθέτει μια παρομοίωση, πως θα θανατώνεται δηλαδή σαν αρρώστια της πόλης. Η αυστηρότητα του Δία έγκειται στο γεγονός ότι αυτές οι αρετές δε βρίσκονται φύσει μέσα στον άνθρωπο, αλλά είναι επίκτητες. Επομένως, προκειμένου να εξασφαλίσει την καθολική συμμετοχή των ανθρώπων σε αυτές θεσπίζει αυτό το νόμο. Στο μεταφρασμένο απόσπασμα ο Πρωταγόρας αναφέρει ότι όσοι δε συμμετέχουν στην πολιτική αρετή πρέπει αρχικά να διδάσκονται και να τιμωρούνται, ώστε να οδηγηθούν σε αυτήν. Αν και πάλι δε συμμορφωθούν , τότε πρέπει να εκδιώκονται από την πόλη ή να θανατώνονται. Παρατηρούμε πως στη θανάτωση, που ήταν η ποινή που προβλεπόταν από τον Δία , στο σχετικό μύθο, για όσους απειθούσαν προστίθεται τώρα η εξορία. Η ποινή της εξορίας ήταν εξίσου αυστηρή με τη θανάτωση, καθώς για τον αρχαίο πολίτη ήταν ιδιαίτερα ατιμωτική και δεν μπορούσε να νοηθεί ζωή παρά μόνο μέσα στα πλαίσια της πόλης, της οποίας ήταν αναπόσπαστο μέρος. Η χρήση της θανατικής ποινής παρουσιάζεται ως έσχατη τιμωρία από τον σοφιστή, εφόσον προηγηθεί η διδασκαλία, η νουθεσία, και δεν επιφέρουν αποτέλεσμα. Άλλες εξίσου ατιμωτικές και βαριές τιμωρίες ήταν η δήμευση της περιουσίας ή η κατεδάφιση της οικίας του απειθούς πολίτη. Β4 α. Σωστό β. Λάθος γ. Λάθος δ. Σωστό ε. Λάθος 6 Β5. λοχαγός = ἄγοντα, συναγωγοί ἀγαλλίασις = ἀγάλματα θρέψις = τροφάς, τροφήν βαθμίς =βωμούς ἄφιξις = ἱκανὴ, ἱκανὸς ὀχυρός = μετέσχε, μετέχειν, εἶχον, ἔχοντες διάδημα = δεσμοί, ὑποδέσεις νεογνός = συγγένειαν, γένοιτο, γένει ὀλέθριος = ἀπόλοιτο, ἀπώλλυντο δεισιδαίμων = ἐνδεής, δείσας Γ1. Τα ναυτικά, λοιπόν, των Ελλήνων ήταν τέτοια, και αυτά που έγιναν παλιά και τα μετέπειτα. Απέκτησαν, όμως, πάρα πολύ μεγάλη δύναμη αυτοί που ασχολήθηκαν με αυτά εξαιτίας της απόκτησης χρημάτων και της κυριαρχίας σε άλλους. γιατί πλέοντας εναντίον τους κατέστρεφαν τα νησιά και πολύ περισσότερο όσοι δεν είχαν αυτάρκη χώρα. Στην ξηρά, όμως, κανένας πόλεμος δεν έγινε, από όπου σε κάποιους και κάποια δύναμη να υπήρξε. όλοι ήταν, όσοι και αν έγιναν, εναντίον των κάθε φορά γειτόνων τους, και εκστρατείες έξω από την πατρίδα τους σε χώρα που απείχε πολύ από τη δική τους για καταστροφή δεν επιχείρησαν οι Έλληνες. Γιατί δεν είχαν συνασπιστεί με τις ισχυρότερες πόλεις ως υπήκοοι, ούτε πάλι αυτές οι ίδιες έκαναν κοινές εκστρατείες με ίσα δικαιώματα. Γ2. ἔσται ἐλάττοσι 7 πρόσσχωμεν ἐπιπλεῖτε κατεστράφθω μάλα διαρκές ἐκδήμοις οὐδεμιᾶς ἐξελθεῖν Γ3 α) τά ναυτικά = υποκείμενο του ρήματος ἦν αττική σύνταξη αὐτοῖς = αντικείμενο στη μετοχή προσσχόντες ἄλλων = γενική αντικειμενική στο ἀρχῇ ἐπὶ καταστροφῇ = εμπρόθετος προσδιορισμός του σκοπού στο οὐκ ἐξῇσαν ὑπήκοοι = επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου που αναφέρεται στο υποκείμενο οἱ Ἕλληνες και προσδιορίζει το οὐ γὰρ ξυνειστήκεσαν Γ3 β) Ἅπαντες γιγνώσκουσι α) ἰσχὺν δὲ περιποιήσασθαι ὅμως οὐκ ἐλαχίστην τούς προσσχόντας αὐτοῖς β) ὅτι ἰσχὺν δὲ περιεποιήσαντο ὅμως οὐκ ἐλαχίστην οἱ προσσχόντες αὐτοῖς γ) ἰσχὺν δὲ περιποιησαμένους ὅμως οὐκ ἐλαχίστην τούς προσσχόντας αὐτοῖς

Θέματα Αρχαίων 2015

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2015

ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΥΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

Σε γενικές γραμμές τα θέματα είναι βατά. Στο διδαγμένο κείμενο ζητούνται 3 ερμηνευτικές παρατηρήσεις και η φετινή πρωτοτυπία είναι ότι η ερώτηση στην εισαγωγή είναι του τύπου «Σωστό-Λάθος» και στην λεξιλογική παρατήρηση δίνονται λέξεις της Αρχαίας Ελληνικής, για να βρεθούν οι ομόρριζές τους στο πρωτότυπο κείμενο. Η μετάφραση του αδίδακτου κειμένου απαιτεί σε κάποια σημεία ελεύθερη απόδοση, κάτι που συνηθίζεται στον Θουκυδίδη, αλλά μάλλον θα δυσκολέψει τους υποψηφίους. Οι γραμματικές παρατηρήσεις είναι βατές. Τέλος, στα συντακτικά προσοχή χρειάζεται το δεύτερο σκέλος, καθώς ζητούνται όλοι οι δυνατοί τρόποι για μεταφορά της Οριστικής σε Πλάγιο Λόγο.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΜΑΪΟΥ 2015 - ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΣΥΝΟΛΟ ΣΕΛΙΔΩΝ: ΠΕΝΤΕ (5) Διδαγμένο κείμενο Πλάτωνος Πρωταγόρας (322a-d) Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἄνθρωπος θείας μετέσχε μοίρας, πρῶτον μὲν διὰ τὴν τοῦ θεοῦ συγγένειαν ζῴων μόνον θεοὺς ἐνόμισεν, καὶ ἐπεχείρει βωμούς τε ἱδρύεσθαι καὶ ἀγάλματα θεῶν· ἔπειτα φωνὴν καὶ ὀνόματα ταχὺ διηρθρώσατο τῇ τέχνῃ, καὶ οἰκήσεις καὶ ἐσθῆτας καὶ ὑποδέσεις καὶ στρωμνὰς καὶ τὰς ἐκ γῆς τροφὰς ηὕρετο. Οὕτω δὴ παρεσκευασμένοι κατ’ ἀρχὰς ἄνθρωποι ᾤκουν σποράδην, πόλεις δὲ οὐκ ἦσαν· ἀπώλλυντο οὖν ὑπὸ τῶν θηρίων διὰ τὸ πανταχῇ αὐτῶν ἀσθενέστεροι εἶναι, καὶ ἡ δημιουργικὴ τέχνη αὐτοῖς πρὸς μὲν τροφὴν ἱκανὴ βοηθὸς ἦν, πρὸς δὲ τὸν τῶν θηρίων πόλεμον ἐνδεής —πολιτικὴν γὰρ τέχνην οὔπω εἶχον, ἧς μέρος πολεμική— ἐζήτουν δὴ ἁθροίζεσθαι καὶ σῴζεσθαι κτίζοντες πόλεις· ὅτ’ οὖν ἁθροισθεῖεν, ἠδίκουν ἀλλήλους ἅτε οὐκ ἔχοντες τὴν πολιτικὴν τέχνην, ὥστε πάλιν σκεδαννύμενοι διεφθείροντο. Ζεὺς οὖν δείσας περὶ τῷ γένει ἡμῶν μὴ ἀπόλοιτο πᾶν, Ἑρμῆν πέμπει ἄγοντα εἰς ἀνθρώπους αἰδῶ τε καὶ δίκην, ἵν’ εἶεν πόλεων κόσμοι τε καὶ δεσμοὶ φιλίας συναγωγοί. Ἐρωτᾷ οὖν Ἑρμῆς Δία τίνα οὖν τρόπον δοίη δίκην καὶ αἰδῶ ἀνθρώποις· «Πότερον ὡς αἱ τέχναι νενέμηνται, οὕτω καὶ ταύτας νείμω; Νενέμηνται δὲ ὧδε· εἷς ἔχων ἰατρικὴν πολλοῖς ἱκανὸς ἰδιώταις, καὶ οἱ ἄλλοι δημιουργοί· καὶ δίκην δὴ καὶ αἰδῶ οὕτω θῶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις, ἢ ἐπὶ πάντας νείμω»; «Ἐπὶ πάντας», ἔφη ὁ Ζεύς, «καὶ πάντες μετεχόντων· οὐ γὰρ ἂν γένοιντο πόλεις, εἰ ὀλίγοι αὐτῶν μετέχοιεν ὥσπερ ἄλλων τεχνῶν· καὶ νόμον γε θὲς παρ’ ἐμοῦ τὸν μὴ δυνάμενον αἰδοῦς καὶ δίκης μετέχειν κτείνειν ὡς νόσον πόλεως».
ΑΡΧΗ 2ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 2ΗΣ ΑΠΟ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ
Α1. Από το παραπάνω κείμενο να γράψετε στο τετράδιό σας τη μετάφραση του αποσπάσματος: «Οὕτω δὴ παρεσκευασμένοι. . . φιλίας συναγωγοί». Μονάδες 10 Β1.«Ὁ ἄνθρωπος θείας μετέσχε μοίρας»: Να ερμηνεύσετε τη φράση. Μονάδες 10 Β2. «Οὕτω δὴ παρεσκευασμένοι . . . μετεχόντων»: Από ποιες φάσεις διέρχεται η προσπάθεια των ανθρώπων να δημιουργήσουν πολιτικά οργανωμένες κοινωνίες, σύμφωνα με το απόσπασμα; Μονάδες 10 Β3. Με βάση το απόσπασμα «οὐ γὰρ ἂν γένοιντο . . . ὡς νόσον πόλεως» του πρωτότυπου κειμένου και το μεταφρασμένο απόσπασμα που ακολουθεί, να δικαιολογήσετε την επιβολή της θανατικής ποινής σε όσους δεν μετέχουν στην πολιτική αρετή , παρόλο που ο Δίας την είχε δωρίσει σε όλους. Πλάτωνος Πρωταγόρας (326e) Ότι το πράγμα αυτό1 το θεωρούν διδακτό και στο ιδιωτικό και στο δημόσιο επίπεδο, το αποδείξαμε ήδη. Ενώ όμως είναι το πράγμα αυτό διδακτό, αφού είναι κάτι που μπορεί να φροντίσε ι και να καλλιεργήσει κανείς, αυτοί διδάσκουν στους γιους τους τα άλλα, των οποίων η άγνοια δεν πρόκειται να επιφέρει ως ποινή τον θάνατο, αυτό όμως, την αρετή, που εάν τα αγόρια δεν τη μάθουν και δεν τη φροντίσουν, μπορεί να υποστούν ως ποινή και τον θάνατο και την εξορία και τη δήμευση της περιουσίας εκτός από τη θανάτωση και, με μια λέξη, τη συνολική καταστροφή του οἴκου τους, αυτή δεν τη διδάσκουν και δεν τη φροντίζουν με κάθε δυνατή επιμέλεια! 1 την αρετή Μονάδες 10 Β4. Να γράψετε στο τετράδιό σας, δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί σε καθεμιά από τις παρακάτω θέσεις, τη λέξη Σωστό, αν είναι σωστή, ή τη λέξη Λάθος, αν είναι λανθασμένη: α.Η δίκη και καταδίκη του Σωκράτη ήταν πολιτική δίωξη. ΑΡΧΗ 3ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 3ΗΣ ΑΠΟ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ β. Ο Πλάτων με τα ταξίδια του στη Σικελία κατάφερε να εφαρμόσει το πολιτικό του όραμα. γ. Ο Πλάτων ανέλαβε πολιτικά αξιώματα στην Αθήνα. δ. Οι λογοτεχνικές ικανότητες του Πλάτωνα αποτυπώνονται στον «Πρωταγόρα». ε. Στον διάλογο «Πρωταγόρας» ο Σωκράτης και ο Πρωταγόρας συμφώνησαν ότι η αρετή είναι διδακτή. Μονάδες 10 Β5. Να βρείτε στο παραπάνω διδαγμένο κείμενο μία ετυμολογικά συγγενή λέξη, απλή ή σύνθετη, για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις της αρχαίας ελληνικής: λοχαγός, ἀγαλλίασις, θρέψις, βαθμίς, ἄφιξις, ὀχυρός, διάδημα, νεογνός, ὀλέθριος, δεισιδαίμων. Μονάδες 10 Γ. Αδίδακτο κείμενο Θουκυδίδου Ἱστορίαι Α. 15. 1-2 (εκδ. Teubner) Τά μὲν οὖν ναυτικὰ τῶν Ἑλλήνων τοιαῦτα ἦν, τά τε παλαιὰ καὶ τὰ ὕστερον γενόμενα. ἰσχὺν δὲ περιεποιήσαντο ὅμως οὐκ ἐλαχίστην οἱ προσσχόντες αὐτοῖς χρημάτων τε προσόδῳ καὶ ἄλλων ἀρχῇ· ἐπιπλέοντες γὰρ τὰς νήσους κατεστρέφοντο, καὶ μάλιστα ὅσοι μὴ διαρκῆ εἶχον χώραν. κατὰ γῆν δὲ πόλεμος, ὅθεν τισὶ καὶ δύναμις παρεγένετο, οὐδεὶς ξυνέστη· πάντες δὲ ἦσαν, ὅσοι καὶ ἐγένοντο, πρὸς ὁμόρους τοὺς σφετέρους ἑκάστοις, καὶ ἐκδήμους στρατείας πολὺ ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν ἐπ’ ἄλλων καταστροφῇ οὐκ ἐξῇσαν οἱ Ἕλληνες. οὐ γὰρ ξυνειστήκεσαν πρὸς τὰς μεγίστας πόλεις ὑπήκοοι, οὐδ’ αὖ αὐτοὶ ἀπὸ τῆς ἴσης κοινὰς στρατείας ἐποιοῦντο […]. ἐξῇσαν στρατείας= έκαναν εκστρατεί ες Γ1. Να γράψετε στο τετράδιό σας τη μετάφραση του κειμένου. Μονάδες 20 Γ2. Να γράψετε τους ζητούμενους τύπους για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: ΑΡΧΗ 4ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 4ΗΣ ΑΠΟ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ ἦν : το τρίτο ενικό πρόσωπο οριστικής μέλλοντα ἐλαχίστην : τη δοτική πληθυντικού του συγκριτικού βαθμού στο ίδιο γένος προσσχόντες : το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο υποτακτικής του ίδιου χρόνου στην ίδια φωνή ἐπιπλέοντες : το δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο προστακτικής του ίδιου χρόνου στην ίδια φωνή κατεστρέφοντο : το τρίτο ενικό πρόσωπο προστακτικής παρακειμένου στην ίδια φωνή μάλιστα : τον θετικό βαθμό διαρκῆ : την κλητική ενικού του αρσενικού γένους ἐκδήμους : τη δοτική πληθυντικού του θηλυκού γένους οὐδείς : τη γενική ενικού του θηλυκού γένους ἐξῇσαν : το απαρέμφατο του αορίστου β΄. Μονάδες 10 Γ3.α. Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των παρακάτω τύπων: τὰ ναυτικά, αὐτοῖς, ἄλλων (το πρώτο στο κείμενο), ἐπὶ καταστροφῇ, ὑπήκοοι. μονάδες 5 Γ3.β. «ἰσχὺν δὲ περιεποιήσαντο ὅμως οὐκ ἐλαχίστην οἱ προσσχόντες αὐτοῖς»: Να μεταφέρετε την παραπάνω πρόταση στον πλάγιο λόγο με όλους τους δυνατούς τρόπους, με εξάρτηση από τη φράση: «Ἅπαντες γιγνώσκουσι». μονάδες 5 Μονάδες 10 ΑΡΧΗ 5ΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΤΕΛΟΣ 5ΗΣ ΑΠΟ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ (για τους εξεταζομένους) 1. Στο εξώφυλλο να γράψετε το εξεταζόμενο μάθημα. Στο εσώφυλλο πάνω-πάνω να συμπληρώσετε τα ατομικά στοιχεία μαθητή. Στην αρχή των απαντήσεών σας να γράψετε πάνω-πάνω την ημερομηνία και το εξεταζόμενο μάθημα. Να μην αντιγράψετε τα θέματα στο τετράδιο και να μη γράψετε πουθενά στις απαντήσεις σας το όνομά σας. 2. Να γράψετε το ονοματεπώνυμό σας στο πάνω μέρος των φωτοαντιγράφων αμέσως μόλις σας παραδοθούν. Τυχόν σημειώσεις σας πάνω στα θέματα δεν θα βαθμολογηθούν σε καμία περίπτωση. Κατά την αποχώρησή σας να παραδώσετε μαζί με το τετρά